🧧 Woda W Uchu Po Irygacji

1 rok temu. Roztwór do płukania zatok Irigasin stanowi roztwór soli o stężeniu izotonicznym (w przypadku zastosowania 1 saszetki) bądź hipertonicznym (w przypadku zastosowania 2 saszetek). Dostanie się takiego płynu do ucha nie stanowi bezpośredniego zagrożenia dla narządu słuchu, zwiększa jednak ryzyko rozwoju zapalenia ucha.
Usuwanie nadmiaru woskowiny może być przeprowadzane na kilka sposobów. Wielu z nas korzysta w tym celu z wody utlenionej. Jednak pewien błąd w tej procedurze może skończyć się problemem. O czym mowa? Woskowina to substancja wytwarzana w przewodzie słuchowym. Jest dla nas ogólnie korzystna: chroni i oczyszcza kanał słuchowy. Jednak zbyt duża ilość woskowiny może powodować problemy. Woda utleniona może pomóc usunąć z ucha nadmiar woskowiny, ale użycie zbyt dużej ilości tego środka może podrażniać skórę wewnątrz ucha i prowadzić do innych problemów. Po co zakraplać wodę utlenioną do ucha? Nadtlenek wodoru, czyli woda utleniona, jest roztworem cerumenolitycznym, który zmiękcza i rozpuszcza woskowinę. W celu usunięcia nadmiaru woskowiny często używa się wody utlenionej lub środków aptecznych na bazie nadtlenku wodoru. Zwykle uszy wytwarzają ilość woskowiny wystarczającą do tego, aby chronić i oczyszczać kanał słuchowy. Wyspecjalizowane gruczoły wydzielają tłuszcze i kwaśne substancje, które chronią ucho przed infekcjami. Te wydzieliny zatrzymują martwe komórki skóry, kurz i brud wewnątrz ucha. Niniejsza mieszanina tworzy woskowaty materiał powszechnie znany jako woskowina. Zwykle woskowina jest wypychana z przewodu słuchowego podczas poruszania dolną szczęką podczas mówienia lub jedzenia. Jednak woskowina może również gromadzić się w przewodzie słuchowym, jeśli ten naturalny proces czyszczenia zawiedzie. Co powoduje nadmiar woskowiny w uszach? Czynniki, które mogą powodować nadmiar woskowiny, obejmują: noszenie aparatów słuchowych noszenie słuchawek dousznych czyszczenie ucha wacikami nieprawidłowości w strukturze przewodu słuchowego. Jeśli w uchu gromadzi się zbyt dużo woskowiny, może ona zatkać ucho. Według autorów jednego z artykułów z 2020 r. problem ten dotyka około 6 proc. populacji ogólnej i ponad 30 proc. osób starszych. Nadmiar woskowiny w uchu może prowadzić do problemów, takich jak: problemy ze słuchem szum lub dzwonienie w uchu uczucie zapełnienia ucha ból ucha swędzenie zawroty głowy infekcje ucha. Zbyt duże ryzyko czyszczenia uszu? Krople do uszu mogą zawierać różne rodzaje nadtlenku wodoru lub inne substancje zmiękczające woskowinę. Nadtlenek karbamidu jest powszechną postacią kropli do uszu zawierających nadtlenek wodoru. Krople te uwalniają tlen w woskowinie, powodując jej pęcznienie. Dodatek tlenu zmiękcza „korek” z woskowiny, ułatwiając jego usunięcie. Nadtlenek wodoru ma wysoki profil bezpieczeństwa, jeśli jest właściwie stosowany. Większość dostępnych bez recepty roztworów nadtlenku wodoru zawiera zdemineralizowaną wodę i 3-procentowy nadtlenek wodoru. Krople do uszu zawierają 6,5 proc. nadtlenku karbamidu. Nadtlenek wodoru jest ogólnie bezpieczny w niskich stężeniach. Jednak u niektórych osób mogą wystąpić działania niepożądane, w tym: tymczasowe uczucie syczenia lub bulgotania gorzki posmak w ustach przejściowy ból ucha tymczasowa utrata słuchu zawroty głowy szum w uszach. Zgodnie z artykułem naukowym z 2018 roku nadtlenek wodoru może powodować pęcherzyki w przewodzie słuchowym. W takim przypadku lekarze mogą mieć trudności z zbadaniem ucha wewnętrznego. Nadtlenek wodoru może też powodować podrażnienia skóry i powstawanie pęcherzy. Może nawet powodować oparzenia przy stężeniach powyżej 10 proc. Używanie zbyt dużej ilości nadtlenku wodoru może podrażniać skórę wewnątrz ucha, prowadząc do zapalenia i bólów ucha. Nie powinno się zatem stosować kropli do uszu w przypadku infekcji ucha lub uszkodzenia błony bębenkowej. Leczenie Podczas stosowania kropli do uszu ludzie powinni zawsze postępować zgodnie z instrukcjami producenta lub radami lekarza. Nie należy jednorazowo wpuszczać do ucha więcej niż 10 kropli. Można umieszczać po 5-10 kropli w każdym uchu dwa razy dziennie przez maksymalnie 4 dni. Nadmiar nadtlenku wodoru i woskowiny można wypłuka ciepłą wodą lub gruszką do irygacji. Jeżeli stosowanie kropli nie poprawiło naszego stanu, należy skonsultować się z lekarzem. Konsultacja jest wskazana także w przypadku trwałego uczucia dyskomfortu. Alternatywne metody czyszczenia uszu Krople do uszu z nadtlenkiem wodoru mogą nie usuwać wystarczającej ilości woskowiny, jeśli są stosowane samodzielnie. W takim przypadku osoba warto rozważyć przepłukanie ucha. Gruszki do irygacji można znaleźć w lokalnych drogeriach, aptekach lub w sklepach internetowych. Należy zawsze postępować zgodnie z instrukcjami wydrukowanymi na etykiecie produktu. Można również używać innych środków zmiękczających woskowinę, takich jak: kwas octowy dokuzynian sodu wodorowęglan sodu krople do uszu zawierające kamforę, olej migdałowy lub minerały. Umieszczaj kilka kropli w uchu dwa razy dziennie przez 2-3 dni. Pomoże to rozpuścić woskowinę. Napełnij gruszkę letnią wodą lub mieszaniną wody i soli fizjologicznej i przepłucz ucho po zabiegu. Odwróć głowę na bok, aby nadmiar wody i woskowiny mógł wypłynąć z ucha. Nie należy próbować usuwać woskowiny przedmiotami takimi jak patyczki. Może to wepchnąć wosk dalej, w głąb przewodu słuchowego. Kiedy skontaktować się z lekarzem? Kontakt z lekarzem może być wskazany, jeśli nadmiar woskowiny w uchu powoduje u ciebie: ból ucha szum w uszach problemy ze słuchem zawroty głowy. Należy również zwrócić się o pomoc lekarską, jeśli domowe leczenie i środki bez recepty nie działają. Czytaj też:Chcesz mieć piękną skórę? Dowiedz się, czy mikrodermabrazja to zabieg dla ciebieCzytaj też:OCM, czyli oczyszczanie twarzy olejem. Co warto wiedzieć o tej metodzie? Dermatolog ostrzegaCzytaj też:Olejek ylang ylang pomaga pozbyć się stresu i nie tylko. Co jeszcze potrafi? Źródło: Medical News Today Ból ucha po płukaniu na skutek zatkania woskowiną. Witam. W piątek byłam na płukaniu ucha gdyż zatkało mi się zbyt dużą ilością woskowiny. Niestety po tym płukaniu bardzo boli mnie to ucho, nie można dotknąć, nawet szczęką nie mogę dobrze ruszyć, nie mówiąc o bólu podczas jedzenia. Czy to jest normalne po płukaniu czy Woskowina – współczesne podejście do starego problemu Cerumen – a modern approach to an old problem Autor: Marcin Durko Data: 2012-12-10 Źródło: "TERAPIA" (278) , Strona 29-34 Dr n. med. Marcin Durko Klinika Otolaryngologii i Laryngologii Onkologicznej Uniwersytecki Szpital Kliniczny im. N. Barlickiego, Uniwersytet Medyczny w Łodzi Kierownik Kliniki: prof. dr hab. n. med. Tomasz Durko Czop woszczynowy (cerumen) powodujący nagły niedosłuch, ból ucha, szumy uszne, a czasem zawroty głowy jest najczęstszym problemem laryngologicznym, z którym pacjenci zgłaszają się po poradę do lekarza pierwszego kontaktu. Częstość zgłaszania się pacjentów z dolegliwościami wywołanymi zamknięciem światła przewodu słuchowego zewnętrznego do gabinetów lekarzy rodzinnych i wynikające z tego powodu problemy natury medycznej, ekonomicznej i prawnej spowodowały w ostatnich kilkunastu latach coraz większe zainteresowanie tym z pozoru błahym problemem; wynikiem tego jest kilka wieloośrodkowych opracowań, będących próbą oceny skali problemu i ustalenia bezpiecznego schematu postępowania w tym nagłym przypadku z zakresu otolaryngologii. Definicja Woskowina to naturalna substancja będąca wydzieliną gruczołów zlokalizowanych w skórze zewnętrznej części przewodu słuchowego (gruczoły łojowe przywłosowe) oraz gruczołów woszczynowych (brak ich w bezpośrednim sąsiedztwie błony bębenkowej). W połączeniu ze złuszczonym naskórkiem formuje się czop woszczynowy. Wytwarzana w odpowiedniej ilości woskowina odgrywa ważną rolę w natłuszczaniu skóry zewnętrznego przewodu słuchowego. W jej skład wchodzą tłuszcze, glikopeptydy oraz substancje o działaniu antybakteryjnym takie jak enzymy lizosomalne oraz immunoglobuliny. Efektem wytworzonej w ten sposób warstwy ochronnej na skórze przewodu słuchowego zewnętrznego jest utrzymanie pH skóry na poziomie 4–5, co utrudnia rozwój zakażeń bakteryjnych. Działanie przeciwgrzybicze jest oparte na ochronie skóry przed maceracją w przypadku wilgotnego środowiska. Wytworzona woskowina jest przesuwana wraz z migrującym nabłonkiem przewodu słuchowego zewnętrznie w kierunku wejścia do przewodu słuchowego zewnętrznego. Jej powstawanie jest więc procesem fizjologicznym. Epidemiologia Brak jest niestety dokładnych badań dotyczących częstości występowania czopów woskowinowych w populacji polskiej. Badania obejmujące populację Wielkiej Brytanii oceniają, że od 2 do 6% całej populacji ma dolegliwości wynikające z obecności woszczyny w świetle przewodu słuchowego zewnętrznego, co stanowi od 1,2 do 3,5 mln pacjentów. Spośród tej grupy chorych ok. 39 na 1000 zgłasza się do lekarza pierwszego kontaktu w celu uzyskania porady, co daje średnio rocznie ok. 2,3 mln wizyt i ok. 4 mln procedur usuwania woskowiny! Badania ze Stanów Zjednoczonych przynoszoną jeszcze bardziej zaskakujące wyniki – populacja pacjentów mających dolegliwości związane z woskowiną jest oceniana na 12 mln i z tego powodu wykonuje się ponad 8 mln zabiegów płukania ucha. Uwarunkowania anatomiczne Najczęściej problemy z zalegającą w przewodzie słuchowym woskowiną nie wynikają z jej nadmiernego wytwarzania, ale są efektem zaburzenia mechanizmów jej wydostawania się na zewnątrz. Przewód słuchowy zewnętrzny posiada naturalne zwężenie w miejscu połączenia jego części chrzęstnej i kostnej (rycina 1). W przypadku, gdy woskowina zostanie przesunięta (np. w wyniku zbyt częstego i głębokiego użycia pałeczek do czyszczenia uszu) bliżej błony bębenkowej może dojść do jego całkowitego zaczopowania. Nie są znane dokładnie czynniki stymulujące wytwarzanie woskowiny. Uważa się, że tak jak inne gruczoły łojowe skóry podlegają one regulacji hormonalnej (stymulacja–androgeny, hamowanie–estrogeny). Chemiczne czynniki drażniące (mydło, szampony), które dostają się w okolicę skóry chrzęstnej części przewodu słuchowego, przyczyniają się do zwiększenia masy wydzielanej woskowiny. Objawy kliniczne Do najczęściej zgłaszanych przez pacjentów z czopem woszczynowym dolegliwości należą: upośledzenie słuchu; uczucie pełności w uchu; szum uszny; otalgia; świąd; wydzielina; nieprzyjemny zapach z ucha; kaszel. Schemat postępowania Diagnostyka Wywiad – dokładne zebranie wywiadu, ze szczególnym uwzględnieniem uprzednio przebytych chorób uszu (ostre i przewlekłe stany zapalne ucha zewnętrznego i środkowego, perforacje błony bębenkowej, stan po operacjach ucha środkowego, tuby wentylacyjne, okres krótszy niż 18 miesięcy po usunięciu tub wentylacyjnych) są najczęstszymi przeciwwskazaniami do zastosowania różnych technik płukania ucha zewnętrznego w celu usunięcia woskowiny. Powyższe dolegliwości stanowią jednocześnie grupę najczęstszych wskazań do konsultacji laryngologicznej (zastosowanie innych technik usuwania woskowiny bez użycia wody). Badanie otoskopowe – przed rozpoczęciem badania otoskopowego należy dobrać rozmiar wziernika, tak by swobodnie mieścił się w przewodzie słuchowym zewnętrznym; zbyt duży wziernik uniemożliwi uwidocznienie błony bębenkowej, natomiast zbyt wąski może być przyczyną skaleczenia skóry przewodu słuchowego zewnętrznego czy silnych dolegliwości bólowych związanych z bezpośrednim podrażnieniem powierzchni części napiętej błony bębenkowej. Badanie otoskopowe należy rozpocząć od ucha zdrowego (rycina 2), co umożliwia porównanie otoskopowego obrazu z uchem chorym oraz zapobiega ewentualnemu przeniesieniu patogenów na ucho zdrowe. Pamiętać należy o tym, iż przy jednym ustawieniu wziernika niezwykle rzadko jesteśmy w stanie ocenić całą błonę bębenkową, dlatego należy delikatnie zmieniać jego kąt nachylenia w stosunku do ściany przewodu słuchowego zewnętrznego, by w całości ocenić część napiętą oraz wiotką błony bębenkowej. W przypadku stwierdzenia obecności woskowiny w badaniu otoskopowym , lekarz rodzinny ma do wyboru kilka niżej opisanych sposób postępowania. Postępowanie terapeutyczne Najczęściej wykonywaną procedurą usuwania woskowiny w gabinetach lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej w Polsce jest płukanie ucha za pomocą jednorazowej strzykawki typu Jeanette o pojemności 100–200 ml. To stosunkowo prosta procedura pod warunkiem przestrzegania podstawowych zasad bezpieczeństwa: dokładnie zebrany wywiad otologiczny (ze szczególnym uwzględnieniem podanych powyżej przeciwwskazań), temperatura stosowanej wody ok. 40ºC (nie powinna różnić się o ± 3ºC od temperatury ciała). Kierując końcówkę strzykawki (ze specjalną nakładką zwiększającą ciśnienie wypływającego strumienia wody) na tylną ścianę przewodu słuchowego zewnętrznego po kątem ok. 45º, w sposób pulsacyjny wprowadzamy wodę do ucha zewnętrznego. Po usunięciu woskowiny konieczne jest ponowne wykonanie badania otoskopowego, by ocenić, czy czop woszczynowy został usunięty w całości i dopiero wtedy możliwa jest dokładna ocena błony bębenkowej (w przypadku stwierdzenia zmian patologicznych należy skierować pacjenta na konsultację specjalistyczną). Niestety, mimo wykonania tej procedury zgodnie z zaleceniami mogą wystąpić powikłania: skaleczenie skóry przewodu słuchowego zewnętrznego, zapalenie ucha zewnętrznego, rzadziej środkowego, perforacja błony bębenkowej, niedosłuch, szumy uszne, zawroty głowy, omdlenia. Dane pochodzące z piśmiennictwa amerykańskiego określają częstość powikłań po płukaniu ucha strzykawką na 1 powikłanie na 1000 przeprowadzonych procedur, co w skali całego kraju daje ok. 8000 powikłań wymagających dalszego postępowania terapeutycznego. Elektroniczne systemy irygacji ucha – urządzenia te stanowią bezpieczną alternatywę dla tradycyjnych, ręcznych zabiegów płukania uszu za pomocą strzykawki. Szczególnie, gdy zabieg ten wykonuje lekarz rodzinny lub pielęgniarka, systemy irygacji ucha wydają się być pomocne w przeprowadzeniu w sposób bezpieczny dla pacjenta zabiegu usunięcia woskowiny, keratyny i ciał obcych z zewnętrznego przewodu słuchowego. Dodatkowym argumentem przemawiającym na korzyść tych urządzeń jest możliwość używania ich podczas wizyt domowych, gdyż w większości przypadków są to urządzenia przenośne z opcją zasilania z ładowanych akumulatorków. Zasada działa tych systemów zazwyczaj sprowadza się do doprowadzania zmiennego ciśnienia zapewniającego pulsacyjny strumień wody, który można łatwo kontrolować za pomocą rączki zakończonej jednorazowymi nakładkami. Przepływ wody może zostać zatrzymany poprzez wciśnięcie do końca przycisku zatrzymania strumienia wody – przepływ wody zostanie wznowiony po zwolnieniu przycisku. Krople rozmiękczające masy woszczynowe: istnieje duża liczba gotowych preparatów dostępnych w aptekach bez recepty (np. A-Cerumen, Vaxol, Otoclean, Voskolix itp.), olej parafinowy, gliceryna w płynie, 5% roztwór sody oczyszczonej, wody utlenionej (3–5 kropli do ucha 3–4 x dziennie), oliwa naturalna. Środki te w większości przypadków należy traktować jak leczenie wspomagające w przypadkach, kiedy ze względu na znacznego stopnia rozmiary i twardość czopu woszczynowego czy woszczynowo-naskórkowego nie udaje usunąć w całości woskowiny podczas pierwszej wizyty. Po zastosowaniu wyżej wymienionych środków wskazane jest wykonanie ponownej procedury w terminie 12–48 godzin. Zdecydowanie przeciwwskazane są jakiekolwiek próby samodzielnego płukania woskowiny przez pacjentów – całkowity brak kontroli wzrokowej nad wykonywaną procedurą! Usuwanie woskowiny pod mikroskopem usznym z pomocą haczyka, łyżeczki czy ssaka usznego – te procedury służące usuwaniu woskowiny są zarezerwowane do wykonywania przez otolaryngologów w specjalistycznych poradnia, w ramach ostrego dyżuru czy nawet oddziału szpitalnego z zastosowaniem krótkotrwałego znieczulenia w wypadku pacjentów niewspółpracujących. Wybór metody zależy od zgłaszanych przez chorego dolegliwości, dostępu do odpowiedniego sprzętu oraz doświadczenia lekarza wykonującego zabieg. Grupa pacjentów wymagająca konsultacji specjalisty Pamiętać należy o grupie pacjentów, u których mimo stwierdzenia obecności czopu woszczynowego blokującego światło przewodu słuchowego zewnętrznego podczas badania otoskopowego, nie należy podejmować procedury usuwania woskowiny w ramach praktyki lekarza POZ. Są to chorzy wymagający opieki specjalistycznej z poniższymi dolegliwościami: choroby dermatologiczne obejmujące skórę ucha zewnętrznego; nawracające stany zapalne skóry ucha zewnętrznego o różnej etiologii; przebyta radioterapia okolicy ucha; przebyte zabiegi operacyjne w zakresie ucha zewnętrznego i środkowego (myringoplastyki, operacje radykalne itp.); zmiany zwężające światło przewodu słuchowego (guzy, kostniaki itp.); ciało obce. Zapobieganie Jak dotychczas brak jest metod zapobiegania nadmiernej produkcji woskowiny, które można polecić choremu do samodzielnego stosowania. Wydaje się, iż najskuteczniejsza jest edukacja pacjenta w zakresie czynników mogących stymulować wydzielanie gruczołów skóry przewodu słuchowego. Liczni autorzy sugerują, że gruczoły woskowinowe mogą być pobudzane do produkcji woszczyny przez „ciała obce” umieszczone w przewodzie słuchowym zewnętrznym. Są to najczęściej wkładki do aparatów słuchowych oraz słuchawki odtwarzaczy muzyki (także oliwki stetoskopów). Pacjentów korzystających z aparatów słuchowych warto poinformować o konieczności systematycznej kontroli przewodów słuchowych. Podsumowanie Woskowina (cerumen) to żółtobrązowa masa, składająca się z wydzieliny gruczołów woskowinowych i łojowych, złuszczonego nabłonka, włosów oraz kurzu. Główną przyczyną nadmiernego powstawania woskowiny i zalegania jej w przewodzie słuchowym zewnętrznym jest zaburzenie mechanizmu samooczyszczania ucha zewnętrznego. Powodem tego może być mechaniczne lub chemiczne podrażnienie skóry przewodu słuchowego zewnętrznego lub praca w warunkach dużego zapylenia. Głównym objawem jest niedosłuch, uczucie pełności i szum w uchu. Rozpoznanie opiera się na badaniu otoskopowym, w którym stwierdza się zalegający czop woskowinowy w świetle przewodu słuchowego zewnętrznego. Woskowinę można usunąć poprzez: 1) wypłukanie strumieniem wody za pomocą strzykawki jednorazowej typu Jeanette lub po zastosowaniu elektronicznego systemu irygacji ucha będącego dla lekarza rodzinnego lub pediatry metodą usuwania woskowiny obarczoną zdecydowanie najmniejszym ryzykiem wystąpienia powikłań; 2) krople rozmiękczające woszczynę; 3) ponadto mechanicznie za pomocą haczyka usznego lub ssaka pod kontrolą wzroku. Brak jest skutecznych metod zapobiegania powstawaniu czopów woszczynowych. Dlatego należy unikać samodzielnego oczyszczania ucha zewnętrznego, ponieważ takie działanie stymuluje powstawanie woskowiny i może być przyczyną zapalenia przewodu słuchowego zewnętrznego czy też perforacji błony bębenkowej. usuwa wodę z ucha. Dolphiner spray usuwa wodę z ucha ponieważ jednym ze składników wyrobu medycznego jest alkohol, który. 1 ułatwia usuwanie wody z ucha przez przyspieszenie jej parowania z przewodu słuchowego. 2 chroni przed zapaleniem ucha zewnętrznego, powodowanym zaleganiem wody w uchu. 3 stosowany regularnie po kąpieli działa

napisał/a: darkbase 2014-11-21 10:28 Witam, z zaleceń mojego laryngologa stosuje codziennie rano i wieczorem płukanie nosa wodą z solą morską. Wciągam nosem wodę z solą po czym wydmuchuje. Jestem trochę przerażony gdyż dzisaj z rana przy płukaniu nosa poczułem ból w lewym uchu po czym dalej czuje ból w uchu jak włoże palca a co najważniejsze gorzej słyszę na to UCHO!! Jest jakby przytkane, ale mija już trzecia godzina i nic się nie oddtyka :( mam pytanie jak temu zaradzić i co to w ogóle za metody, skoro powodują ból ucha i pogorszenie słuchu?? Pozdrawiam napisał/a: kasia971 2014-11-21 15:01 Niestety, ale nos trzeba bardzo delikatnie wydmuchiwać i zawsze tylko jedna dziurką, a nie obiema na raz. napisał/a: darkbase 2014-11-21 16:01 tak, wydmuchuje jedną dziurką, ale nie zawsze delikatnie, natomiast od mojej lekarki nie usłyszałem wlasnie żadnej porady odśnośnie sposobu płukania nosa, dostałem jedynie zalecenie płukania i nic więcej. Byłem już na wizicie u leakarza dzisaj i wyszło, że oprócz przeziębionych zatok mam zapalenie ucha, dlatego lekko boli i dlatego na nie słabiej słyszę. Biorę antybiotyk 2 x 500mg o nazwię Xormiax i mam nadzieje, ze to zapalenie szybko przejdzie. Pozdrawiam napisał/a: radek07 2014-11-21 21:44 W jaki sposób płuczesz nos - przy pomocy butelki czy zasysając wodę z dłoni?

Ciała obce w uchu Ciała obce w uchu to wszelkiego rodzaju obiekty lub przedmioty, które dostały się lub zostały wprowadzone celowo lub nieumyślnie do przewodu słuchowego zewnętrznego. Nowotwory ucha środkowego Zmiany nowotworowe w uchu środkowym w porównaniu z innymi guzami głowy i szyi występują bardzo rzadko. Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść data publikacji: 19:28, data aktualizacji: 15:10 Konsultacja merytoryczna: Lek. Paweł Żmuda-Trzebiatowski ten tekst przeczytasz w 4 minuty Woda utleniona do ucha stosowana jest coraz powszechniej jako środek pozwalający na zwalczenie infekcji w obrębie aparatu słuchowego. Woda utleniona ceniona jest ze względu na działanie odkażające. W aptece możemy zakupić bez recepty jej 3 proc. roztwór. Jednak czy metoda zakraplania wody utlenionej do ucha jest skuteczna, a przede wszystkim – czy jest to metoda bezpieczna? Aleksej Sarifulin / iStock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Na jakie dolegliwości pomoże woda utleniona do ucha? Jak aplikować wodę utlenioną do ucha? Kiedy nie można stosować wody utlenionej do ucha? Czy można stosować wodę utlenioną do ucha na co dzień? Kontrowersje wokół działania wody utlenionej do ucha i nie tylko Z chemicznego punktu widzenia woda utleniona to nadtlenek wodoru. W czasie kontaktu z błonami śluzowymi następuje jej rozkład do wody i tlenu atomowego. To właśnie ze względu na wytwarzanie tlenu atomowego woda utleniona wykazuje właściwości dezynfekujące. Logiczne myślenie nasuwa nam stwierdzenie, że skoro w czasie stosowania wody utlenionej do ucha wytwarza się tlen, zabija on wówczas tylko te patogeny, które żyją w warunkach beztlenowych. Dlatego też przeświadczenie o tym, że wykorzystywanie wody utlenionej do ucha jest w stanie poradzić sobie z każdą infekcją, jest błędne. Na jakie dolegliwości pomoże woda utleniona do ucha? Aplikacja wody utlenionej do ucha może okazać się strzałem w dziesiątkę, choć nie daje nam stuprocentowej gwarancji na wyleczenie. Jednak jeśli odczuwamy dyskomfort związany właśnie z zatkanym uchem, lekko bolącym gardłem czy pierwszymi oznakami przeziębienia, możemy spróbować właśnie tej metody. Ucho jest narządem, który może być miejscem wielu infekcji. Pamiętajmy, że jeśli chcemy zastosować wodę utlenioną do ucha, może się ona okazać skuteczna tylko wtedy, gdy od momentu wystąpienia pierwszych symptomów nie minęło 12 godzin. Jest to ważne, gdyż woda utleniona nie zadziała na rozwinięty już stan zapalny. Dolegliwości bólowe ucha warto skonsultować z lekarzem rodzinnym. Już dziś umów wizytę za pośrednictwem portalu Jak aplikować wodę utlenioną do ucha? Jeśli chodzi o dzieci, stosowanie wody utlenionej do ucha nie jest przeciwwskazane, ale lepiej zachować szczególną ostrożność. Najbezpieczniej jest najpierw zasięgnąć opinii lekarza pediatry, ponieważ samodzielne stosowanie tego sposobu budzi wątpliwości. Jeśli już rodzic chce skorzystać z tej opcji, stężenie roztworu wody utlenionej do ucha powinno wynosić od 1,5 do 3 proc. W celu ułatwienia aplikacji dziecko należy ułożyć na boku. Bezwzględnie nie można wlewać od razu zbyt dużej ilości wody utlenionej do ucha, ale bardzo ostrożnie zaaplikować dosłownie jedną kroplę specyfiku, po czym dokonać obserwacji – jeśli dziecko nie uskarża się na żaden ból, można zakroplić 3-4 krople. Po wykonaniu aplikacji należy pozostawić wodę utlenioną przez około 3-5 minut, aby pozwolić na zajście wspomnianej wcześniej reakcji chemicznej, w której wytworzony tlen zacznie działać. Zbyt dużą ilość płynu można zebrać wacikiem kosmetycznym – w żadnym razie nie używamy do tego celu patyczków do uszu! Służą one do higieny ucha zewnętrznego, nie można wkładać ich do kanału słuchowego, gdyż tym sposobem wciskamy w głąb ucha woskowinę. Należy powtórzyć czynność z drugim uchem. Uwaga! Odgłos, który towarzyszy nam podczas wkraplania wody utlenionej do ucha, jest normalną reakcją – świadczy o zachodzącym procesie dezynfekcji ucha. Tego typu zabieg możemy przeprowadzać mniej więcej co 3 godziny, nie dłużej niż 2-3 dni. Procedura jest identyczna dla osób dorosłych. Kiedy nie można stosować wody utlenionej do ucha? Jeśli infekcja trwa bardzo długo, tzn. ból towarzyszy nam przez cały czas, jest narastający i uciążliwy, należy zrezygnować z aplikacji wody utlenionej do ucha. Zabieg może wówczas tylko pogorszyć sprawę, gdyż infekcje ucha mogą doprowadzać do uszkodzenia błony bębenkowej. Zastosowanie wody utlenionej do ucha w takiej sytuacji może doprowadzić do podrażnienia błędnika, pojawienia się nudności i wymiotów. Pamiętajmy, że jeśli nie jesteśmy pewni, co tak naprawdę dzieje się z naszym uchem, nie powinniśmy wykonywać powyższej procedury na własną rękę, ale udać się do lekarza laryngologa! Lekarze w większości odradzają stosowania na własną rękę postępowania z woda utlenioną do ucha. Dlatego też zanim rozpoczniesz leczenie wodą utlenioną skonsultuj się z otolaryngologiem. Wizytę możesz odbyć w prywatnych placówkach POLMED. Czy można stosować wodę utlenioną do ucha na co dzień? Tak, jednak wówczas należy sporządzić roztwór wody utlenionej z wodą – łyżkę 3 proc. roztworu wody utlenionej na pół szklanki ciepłej wody. W celu aplikacji możemy wykorzystać gruszkę. Pozwoli to na usunięcie nadmiaru woskowiny i ewentualnych patogenów. Kontrowersje wokół działania wody utlenionej do ucha i nie tylko Kiedyś woda utleniona stosowana była szeroko w dezynfekcji ran. Z czasem jednak urosły kontrowersje wokół skuteczności jej działania i dziś woda utleniona praktycznie nie jest już stosowana do dezynfekcji ran. Praktyka ta miała za zadanie oczyścić ranę z zanieczyszczeń i patogenów. Jednak woda utleniona działa jedynie na patogeny beztlenowe, a jednak najwięcej jest tych tlenowych. Woda utleniona działa bardzo krótko i wcale nie zmniejsza ryzyka zakażenia. Jeśli chodzi o stosowanie wody utlenionej do ucha, wskazana jest wcześniejsza konsultacja z lekarzem. Woda utleniona do ucha woda utleniona infekcja ucha higiena uszu dezynfekcja patyczki do uszu laryngologia woskowina zatkane uszy ucho Słuch choroby ucha Płukanie gardła wodą utlenioną - stosowanie, przygotowanie roztworu i efekty Płukanie gardła wodą utlenioną to naturalny sposób na walkę z infekcjami grzybiczymi, wirusowymi czy bakteryjnymi. Płukanka z wody utlenionej stosowana była już... Monika Wasilonek Przemywasz rany wodą utlenioną? Popełniasz błąd! W "Pytaniu na Śniadanie" poruszono temat prawidłowej dezynfekcji ran i najczęściej popełnianych przy tym błędów, w tym używanie wody utlenionej w roli odkażacza.... Woda utleniona - właściwości, wskazania, stosowanie, ulotka Woda utleniona jest znana od dawna. Jej cenne właściwości znajdują zastosowanie w lecznictwie, ale również w kosmetyce i przy czynnościach domowych. Jakie... Nie pij wody utlenionej! To może cię nawet zabić! Woda utleniona to powszechnie stosowany środek odkażający. Doskonale sprawdza się przy drobnych skaleczeniach czy otarciach. Niestety zwolennicy medycyny... PAP | Redakcja Medonet Woda utleniona Amara Roztwór o działaniu odkażającym do stosowania zewnętrznego na skórę i do płukania jamy ustnej. MP Woda utleniona Avena Płyn o działaniu odkażającym do stosowania zewnętrznego na skórę. MP Krople do uszu - rodzaje i działanie. Czy używanie kropli do uszu jest bezpieczne? Krople do uszu są lekarstwem na zapalenie ucha, które może przydarzyć się każdemu bez względu na wiek. Pierwszym objawem jest nasilający się ból. Co może być... Iwona Szadkowska

Zwykle jest ono spowodowane wodą zalegającą w uchu po narażeniu na wilgoć. Woda, która może zebrać się w uchu po pływaniu lub kąpieli, daje idealne warunki do rozwoju bakterii. W większości przypadków zapalenie ucha mija samoistnie. W złagodzeniu bólu i innych objawów mogą pomóc krople do uszu i leki przeciwbólowe.

Najlepsza odpowiedź Marta173 odpowiedział(a) o 20:05: Połóż się bokiem na tapczan - jeśli masz wodę w jednym uchu np. w prawym to połóż się na ten bok, żeby prawe ucho dotykało poduszki. Poleż tak przez ok. 5-7 min i pogrzeb palcem w uchu, powinna wylecieć. Odpowiedzi dzemek odpowiedział(a) o 20:01 1 weż coś cienkiego naprzykład wsówkę do włosów owiń watą i wsadź jak najgłębiej do ucha2 skacz na jednej nodze3 położ rękę na uchu i pompuj blocked odpowiedział(a) o 19:56 przechyl uch do dołu i poczekaj chwilę ; ) Jak masz wodę w prawym uchu to przechyl głowę w parwo, jak w lewym to w lewo ; )i wypłynie . ; ] łoo ...ja też tak raz miałam . i wiesz co zrobiłam ? -------> stanęłam przy umywalce i kręciłam tak uchem w różne strony ...próbowałam je jakby otworzyć itp., ... z nachyloną głową . i w końcu ...po jakiś 10 minutach wyleciała :) spróbuj woskowanie uszu jest najlepsze na takie sprawy, na serio, polecam, miałam robione i mi pomogło włóz patyczek higieniczny do ucha i podskakuj. :P Jeśli nie pomaga skakanie na jednej nodze z przechyloną głową, to zamknij usta, zatkaj nos 2 palcami i zacznij mocno dmuchać, tak jakby nosem. Żebyś czuła aż ciśnienie w uszach. I po tym przechyl głowę i poskacz chwilę. Mi to zawsze pomaga ;) blocked odpowiedział(a) o 19:58 a mi "pękł" ten korek i woda wyleciała jak słuchałam muzyki przez słuchawki xD poruszaj uchem poszarpnij troszeczke weś sobie patyczek do uszu i po merdaj sobie a później poskacz ;;p;p I powinno zadziałać a jeżeli nie to ci w nocy samo wyleci xD A jak nie to będziesz mieć efekt morza w uchu Jak masz wodoglowie to nie wyplynie Uważasz, że ktoś się myli? lub

Po tych chorób nie jest wykluczone, płynu do powstania ucha. Najczęściej objawia się jako zapalenie ucha środkowego, zapalenie ucha środkowego. Woda w uchu, dlaczego . Najprostszym powodem – wejście wody do ucha. Powoduje to dyskomfort, takie jak szum w uchu, donosowo. Dzieje się tak, gdy kąpiel, prysznic, pływanie.
You will be automatically redirected to the requested page after 3 close this page. Please, wait for 3 seconds to pass to the page. The page was generated at Thu, 04 Aug 2022 09:39:02 Browser time Wirowanie w głowie, strzelanie w uchu . Od około 10mc mam problem z uszami wcześniej z zatokami. Po przepisaniu 2 antybiotyków augmentin drugiego nie pamietam brak jakiejkolwiek poprawy. W pewnym momencie tj. jakies 4 mc temu obszerne strupy wraz z krwia przy dmuchaniu nosa. Nastepna wizyta poskutkowała zapisaniem flixonase naule oraz Płukanie zatok – jakie są wskazania do irygacji zatok przynosowych oraz w jaki sposób zrobić to w domu? Płukanie zatok posiada wiele zalet – może być bezpiecznie stosowane przez dzieci (od 4. roku życia), kobiety w ciąży i karmiące piersią. Stanowi niefarmakologiczną metodę walki z katarem oraz zapaleniem zatok – pomaga zachować drożność przewodów nosowych i zatok oraz oczyścić z zakaźnej wydzieliny i innych zanieczyszczeń (patogenów czy alergenów). Płukanie zatok – co to jest za metoda? Jak oczyścić zatoki? Płukanie zatok, inaczej irygacja zatok, to zabieg, który uchodzi za metodę bezpieczną. Można go przeprowadzać w domu, także u małych dzieci, u kobiet w ciąży i w okresie karmienia piersią. Służy oczyszczeniu zatok i udrożnieniu nosa. Jest metoda uzupełniająca dla alergików, osób z tendencją do nieżytów nosa czy zapalenia zatok. Teoretycznie zabieg ten można przeprowadzić z wykorzystaniem domowych przedmiotów i kuchennej płukanki do zatok, jednak w tym amatorskim wydaniu może zabraknąć precyzji wykonania takiej „aparatury” czy roztworu. Sprawdź, zestawy do płukania zatok. Płukanie zatok wodą utlenioną to metoda do stosowania w przypadku łagodnych zmian – wykorzystujemy tutaj działanie przeciwbakteryjne wody utlenionej, a sama metoda łagodzi objawy bólu zatok. Stanowi niejako alternatywę dla domowej płukanki z solą kuchenną. Płukanie zatok – wskazania do stosowania Płukanie zatok może być zarówno zabiegiem profilaktycznym, jak i skuteczną metodą łagodząca objawy kataru, nieżytu nosa czy zapalenia zatok przynosowych (zatoki szczękowe, zatoki czołowe, zatoki sitowe, zatoka klinowa). Wśród chorób nosa i zatok, podczas których płukanie może okazać się skuteczne można wymienić: • ostre lub przewlekłe zapalenie zatok przynosowych o charakterze ostrym oraz przewlekłym, • nieżyt nosa w przebiegu infekcji (np. przeziębienia i grypy) lub alergii, • przed i po zabiegach chirurgicznych nosa i zatok, • po kontakcie z wysokim stężeniem pyłu i kurzu w powietrzu. Jak często stosuje się płukanie zatok? W celach złagodzenia objawów – w leczeniu objawowym – dwa razy dziennie, w celach profilaktycznych – raz dziennie. Co daje płukanie zatok? Efekty irygacji zatok Oczyszczanie zatok przy pomocy płukania usuwa zalegającą wydzielinę oraz alergeny i inne zabrudzenia, które gromadzimy w jamie nosowej wraz z każdym wdechem. Dodatkowo odpowiednio przygotowany roztwór do płukania zatok może pełnić funkcję nawilżającą i przeciwobrzękową. Stanowi uzupełnienie farmakoterapii zatok, ale także metodę profilaktyczną. Warto nadmienić, że płukanie zatok przeprowadza się niekiedy z użyciem leków gotowych – antybiotyków (często gentamycyny) czy sterydu (przeważnie deksametazonu). Polecane dla Ciebie wyrób medyczny, proszek, saszetki, alergia, infekcja, katar, stan zapalny zł tabletka, odporność zł saszetki, infekcja, alergia, katar, stan zapalny zł saszetki, proszek, alergia, katar, infekcja, stan zapalny zł Zestaw do irygacji zatok W skład zestawu do płukania zatok wchodzi butelka oraz saszetki: • butelka, irygator – często dostępna w dwóch rodzajach objętości – dla dziecka (ok. 120 ml) i dorosłego (najczęściej 240 ml), • saszetki z proszkiem – podstawowym składnikiem proszku jest chlorek sodu, który spełnia wymagania Farmakopei Europejskiej, ale bywają również dodatki, takie jak dwuwęglan sodu (soda oczyszczona). Wśród nowszych składników można wymienić ksylitol, który towarzyszy także wielu pastom do zębów bez fluoru. Składnikiem saszetek mogą być również mieszanki soli nieorganicznej, jak chlorek potasu, chlorek wapnia czy chlorek magnezu. Z powyższych składników można przygotować roztwór izotoniczny i hipertoniczny. Oprócz tego, że różnią się one stężeniem, to spełniają inne funkcje i posiadają odmienne właściwości: Roztwór izotoniczny – nadaje się do oczyszczenia zatok i jamy nosowej z kurzu, pyłu, alergenów i zanieczyszczeń obecnych w powietrzu; dodatkowo nawilża błonę śluzową nosa, która może być przesuszona przez okres grzewczy, jak i może towarzyszyć nieżytowi bakteryjnemu. Stężenie tego typu roztworu jest zgodne ze stężeniem stężeniem fizjologicznym organizmu – 0,9% chlorku sodu. Po przygotowaniu jest go zdecydowanie więcej niż standardowej soli fizjologicznej dostępnej bez recepty. Roztwór hipertoniczny – ma wyższe stężenie NaCl niż to, spotykane zwykle spotykane w organizmie – dzięki temu, że wywołuje różnicę w ciśnieniach osmotycznych może skutecznie zmniejszyć obrzęk i przeciwdziałać jego wystąpieniu. Wg wytycznych większości producentów zastosowanie 1 saszetki da nam roztwór o stężeniu fizjologicznym, z kolei 2 saszetki na 1 butelkę – roztwór o wyższym stężeniu. Wiemy, że taki zabieg możemy zrobić w domowych warunkach, z użyciem gotowych zestawów, jak i posiłkować się domową inwencją stworzenia takiego zestawu. Należy jednak pamiętać, że butelka jest wprawdzie wielorazowego użytku, lecz nie powinna być rozszczelniona czy popękana, należy także sprawdzić przed użyciem, czy nie ma w niej resztek roztworu z poprzedniego płukania. Powinna posiadać miarkę, która umożliwi przygotowanie roztworu o pożądanym stężeniu (izotonicznego lub hipertonicznego). Warte zauważenia jest również, że 1 butelka powinna być używana przez 1 osobę – podobną zasadę stosuje się w przypadku wszelkich preparatów – dzięki temu zmniejsza się ryzyko zakażenia innych domowników – poza tym, butelka dla dorosłego nie jest odpowiednia dla dziecka. Butelki należy odpowiednio myć – unikać silnych detergentów i mycia w zmywarce. Irygacja zatok – przeciwwskazania, środki ostrożności, skutki uboczne przepłukiwania zatok Płukanie zatok jest dobrze tolerowane, istnieją nieliczne przeciwwskazania do jego stosowania. Jest jednak kilka reguł związanych z irygacją jamy nosowej i zatok – z wykonywania tej czynności powinniśmy zrezygnować, jeśli: występuje krwawienie z nosa, jesteśmy świeżo po operacji jamy nosowej lub zatok – płukanie zatok można rozpocząć średnio po 48–72 godzinach od operacji nosa w celu przeciwdziałania obrzękowi lub aby zmniejszyć obrzmienie (działanie to osiągane jest dzięki różnicy stężeń osmotycznych) – na wyraźne zlecenie lekarza prowadzącego, mamy uszkodzona śluzówkę, z ranami, strupami, płukania zatok nie powinni stosować pacjenci z zaburzeniami równowagi – płukaniu zatok towarzyszy bowiem zmiana ciśnienia w obrębie jamy nosowej, co może przekładać się na wystąpienie różnicy ciśnień w obrębie głowy i/lub bólu głowy, nie stosuje się tej metody w momencie całkowitej blokady nosa – uniemożliwia to poprawny odpływ roztworu, w przypadku towarzyszącej infekcji ucha czy uczuciu zatkanego ucha, jeśli jesteśmy uczuleni na którykolwiek ze składników saszetki lub butelki (to akcesorium jest najczęściej pozbawione bisfenolu). Zestaw do płukania zatok – na co warto zwrócić uwagę? Do przygotowania roztworu do płukania zatok nie należy używać wrzącej wody lub zbyt gorącej, należy unikać również stosowania wody z kranu – najlepsza będzie przegotowana woda, odpowiednio ostudzona. Płukania zatok nie należy przeprowadzać bezpośrednio przed snem. Po płukaniu zatok nie należy wystawiać się od razu na chłodne temperatury – należy odczekać minimum godzinę. Z praktycznych wskazówek warto wymienić: po płukaniu nie należy przyjmować pozycji leżącej przez minimum godzinę, po przeprowadzeniu płukania może wystąpić delikatne pieczenie w obrębie jamy nosowej, większość butelek umożliwia przeprowadzenie irygacji łagodnej (grawitacyjnej) lub intensywnej (wykorzystującej ciśnienie ręczne) oraz przygotowanie dwóch rodzajów roztworów, podczas płukania zatok należy wykorzystać całą zawartość przygotowanego roztworu, po połowie na każdy otwór nosowy; nie należy przechowywać przygotowanego roztworu, trzeba zużyć go od razu. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Guzy, stłuczenia i siniaki – co na nie stosować? Guzy, stłuczenia, siniaki i obrzęki – jakie środki warto mieć pod ręką, aby urazy goiły się szybciej? Podpowiadamy. DEET – co to jest, dlaczego odstrasza komary i kleszcze? Bezpieczeństwo sprayu na owady DEET jest repelentem otrzymanym syntetycznie. Działanie tego preparatu polega na zaburzaniu węchu owadów, które nie są w stanie odebrać i zakodować zapachu kwasu mlekowego, będącego składnikiem potu potencjalnego żywiciela. Jak poprawnie stosować DEET, czy dzieci i kobiety w ciąży mogą bezpiecznie z niego korzystać i czy DEET na komary może być szkodliwy dla zdrowia? Zastrzyki z kwasu hialuronowego – czym są iniekcje dostawowe i kiedy należy je stosować? W niechirurgicznym leczeniu artrozy i chorób chrząstki stawowej stosowana jest dostawowa suplementacja kwasu hialuronowego (HA), czyli wiskosuplementacja. Zazwyczaj iniekcje dostawowe dotyczą stawów kolanowego oraz biodrowego. W aptekach oraz przychodniach dostępne są liczne preparaty do wiskosuplementacji kwasem hialuronowym. Produkty te różnią się usieciowaniem oraz masą cząsteczkową HA. Który preparat wybrać, jaka jest różnica między zastrzykami z kwasem hialuronowym a preparatami zawierającymi kolagen? Ból pleców – domowe sposoby i leki z apteki Ból pleców może dotyczyć każdego odcinka kręgosłupa, jednak zazwyczaj występuje ból krzyża, który pojawia się w odcinku lędźwiowo-krzyżowym. Zakłada się, że w populacji do 40 roku życia ponad 70% osób cierpiało na ból krzyża, natomiast drugiego najczęściej występującego bólu pleców – w odcinku szyjnym doświadczyła minimum połowa populacji. Jak poradzić sobie z bólem pleców, jakie leki wybrać i które z domowych sposobów mogą uśmierzyć ból? Co na alergię? Skuteczne leki i domowe sposoby na alergię Alergia może dotyczyć niemowlaka, dziecka i osoby dorosłej. Niestety problem ten doskwiera coraz większej ilości osób na całym świecie. Lekceważenie objawów alergii może doprowadzić do groźnych komplikacji, takich jak np. przewlekła obturacyjna choroba płuc. Wsparcie w leczeniu alergii mogą stanowić metody naturalne oraz wypracowanie schematu zachowań ograniczających kontakt z alergenami. Dostępne są również leki i preparaty na alergię, które można kupić w aptece także bez recepty. Stosowane właściwie, czyli konsekwentnie i zgodnie z zaleceniami, mogą pomóc zwalczyć dokuczliwe objawy alergii. Testy z apteki na wykrycie zakażenia H. pylori – skuteczność, interpretacja wyników Zakażenie Helicobacter pylori jest często diagnozowaną infekcją przewodu pokarmowego, która jednak w niewielkim procencie przypadków daje objawy, takie jak ból nadbrzusza, nudności czy wymioty. Diagnozę stawia się najczęściej na podstawie wyniku testu ureazowego, dla którego alternatywą od pewnego czasu są domowe testy na obecność zakażenia h. pylori z krwi lub kału. Czy są one wiarygodne, jak je przeprowadzić i jak interpretować ich wynik? Borówka czernica (czarna jagoda) – właściwości, wskazania i przeciwwskazania do stosowania Borówka czernica (łac. Vaccinium myrtillus) to krzewina rosnąca w lasach (najczęściej sosnowych i świerkowych). Jest owocem bogatym w antocyjany, garbniki katechinowe, witaminy i minerały. Nazywana przez niektórych także borówką czarną, czarną jagodą, borówką europejską czy borówką brusznicą. Przypisuje się jej szereg właściwości leczniczych, w tym te moczopędne i odkażające drogi moczowe, ponadto ściągające, przeciwzapalne, przeciwnowotworowe i przeciwcukrzycowe. Jakie jeszcze właściwości ma czarna jagoda i jak przygotować odwar przeciwbiegunkowy z borówki czernicy?
Jeśli w uchu zalega woda, już najdrobniejsze uszkodzenie nabłonka niesie ryzyko infekcji. Woda w uchu nie może być również usuwana poprzez potrząsanie głową. Grozi to przedostaniem się wody głęboko do ucha, a nawet powikłaniami wewnątrzczaszkowymi.
jala neti - uraz ucha? Stosuję metodę jala neti od paru miesięcy, niestety, podczas ostatniego płukania na samym początku poczułam krótki, silny ból w uchu. minęły cztery dni a ja do teraz czuję nieprzyjemny ucisk i w dodatku nie mogę wyrównać ciśnienia w tym uchu stosując technikę nabrania powietrza i zatkania może to świadczyć o jakimś urazie? KOBIETA, 28 LAT ponad rok temu Laryngologia Nieżyt nosa Zatkane ucho Płukanie zatok Leczenie chrapania Chrapanie może być bardzo uciążliwe - szczególnie dla osób, które są zmuszone tego słuchać. Jak można poradzić sobie z tym problemem? Obejrzyj filmik i poznaj sposoby leczenia chrapania. Lek. Konstanty Dąbski Laryngolog, Sandomierz 84 poziom zaufania Wtłoczyłaś płyn do ucha środkowego po przez trąbkę słuchową. Daj spokój tym płukaniom po co to robisz,kto Ci to zalecił? 0 Dr n. med. Krzysztof Jach Chirurg plastyczny, Szczecin 86 poziom zaufania Dać sobie spokój z metodą Proetza czyli Jala neti. Penetracja wody poprzez trąbkę skutkuje zapaleniem ucha środkowego. Żadnych metod z internetu. 0 redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Jak poradzić sobie z zatkaniem i bólem ucha? – odpowiada Lek. Konstanty Dąbski Czy ból głowy i szum w uszach mogą być skutkiem ubocznym płukania metodą Proetza? – odpowiada Lek. Konstanty Dąbski Co może oznaczać przytykanie ucha? – odpowiada Lek. Konstanty Dąbski Ból ucha po płukaniu na skutek zatkania woskowiną – odpowiada Lek. Konstanty Dąbski Szumy uszne podczas przedmuchiwania trąbek słuchowych – odpowiada Lek. Konstanty Dąbski Płukanie zatok a obecność polipa – odpowiada Lek. Dawid Matyniak Jak leczy się zatkanie ucha? – odpowiada Lek. Konstanty Dąbski Czy operacja pomoże na zatkane ucho? – odpowiada Lek. Konstanty Dąbski Co oznacza dyskomfort po płukaniu ucha? – odpowiada Dr n. med. Piotr Sawicki Domowe sposoby na odetkanie ucha – odpowiada Lek. Paweł Baljon artykuły Zatkane ucho - przyczyny i leczenie Zatkane ucho denerwuje, przeszkadza w odbieraniu d Zapalenie ucha (prezentacja edukacyjna) Zapalenie ucha - charakterystyka Zapalenie ucha Zapalenie ucha środkowego - rodzaje, przebieg, objawy, leczenie Zapalenie ucha środkowego to bolesna dolegliwość,
Zobacz H2O STERYLNA WODA DO IRYGACJI BAXTER 1000 ml w najniższych cenach na Allegro.pl. Najwięcej ofert w jednym miejscu. Radość zakupów i 100% bezpieczeństwa dla każdej transakcji.
fot. Adobe Stock, Pixel-Shot Przyczyny zatykania się uszu są różne. I choć dolegliwość ta czasem niepokoi, na ogół nie jest niebezpieczna. Ucho nie powinno być jednak zatkane zbyt długo, ponieważ może dojść do zakażenia i dalszych powikłań. W niektórych przypadkach możemy pomóc sobie sami, w innych przydaje się pomoc lekarska. Oto najczęstsze przyczyny zatkanych uszu i sposoby na odetkanie ucha. Spis treści: Zatkane ucho od nadmiaru woskowiny Zatkane ucho od wody Zatkane ucho od kataru Zatkane ucho a zapalenie trąbki Eustachiusza Zatkane ucho a zmiany ciśnienia Zatkane ucho - jak uniknąć problemu? Zatkane ucho od nadmiaru woskowiny Woskowina jest naturalną wydzieliną ucha. Jednak uszy niektórych osób produkują nadmierną ilość woskowiny, co może prowadzić do powstawania tzw. czopów woskowinowych. Mogą być tak zbite i twarde, że skutecznie zatykają kanał słuchowy, osłabiając słuch. Problemowi sprzyjają noszenie słuchawek, uprawianie sportów wodnych czy nadużywanie patyczków do uszu. Aby odetkać ucho zablokowane nadmiarem woskowiny: Użyj olejku do ucha, dzięki czemu zmiękczysz wydzielinę i w ciągu kilku dni sama wypłynie. Spraye na bazie oleistych substancji, wody utlenionej lub parafiny przeznaczone do czyszczenia ucha kupisz w aptece. Pamiętaj, że preparatów rozpuszczających woskowinę nie powinno się stosować codziennie, gdyż mogą zaburzać naturalne procesy oczyszczania ucha. Przeczytaj też: parafina do ucha. Zastosuj wodę utlenioną do ucha. Wpuść do otworu słuchowego 2-3 krople wody utlenionej o stężeniu 1,5%-3% i odczekaj 3-5 minut. Używaj ostrożnie, nadmiar wody utlenionej stosowanej do ucha może zaszkodzić. Wykonaj irygację ucha w gabinecie laryngologa. Lekarz sprawdzi, czy przyczyną uczucia zatkania ucha jest rzeczywiście nagromadzona woskowina. Jeśli tak, usunie ją, przepłukując ucho wodą. Lepiej nie płucz ucha samodzielnie. W niektórych przypadkach jest to niebezpieczne. Nie usuwaj woskowiny patyczkami. To nic nie da, a łatwo możesz uszkodzić błonę bębenkową. Możesz wepchnąć woskowinę jeszcze głębiej. Sprawdź: Jak czyścić uszy prawidłowo? Zobacz też poradnik: jak prawidłowo usunąć woskowinę. Zatkane ucho od wody. Jak sobie poradzić? Do zatkania ucha wodą może dojść u każdego, np. po kąpieli czy korzystaniu z basenu. Jeśli zatkane ucho nie boli, ale odczuwamy charakterystyczne objawy zalegania wody w kanale słuchowym (przelewanie, przytłumiony dźwięk), to możemy sobie pomóc samodzielnie na różne sposoby: Poruszaj głową lub podskocz kilka razy z pochyloną na bok głową, przy tym poruszaj płatkiem ucha. Możesz też spróbować żucia gumy lub poruszania żuchwą na różne strony. Stwórz próżnię - przechyl głowę w bok i przyłóż do ucha dłoń tak, aby dokładnie przylegała co ciała; poruszaj ręką na zasadzie zasysania, aby wytworzyć próżnię; pochyl głowę do przodu; woda powinna wypłynąć, Zrób manewr Valsalvy, czyli zatkaj nos i staraj się delikatnie wydmuchiwać powietrze nosem. Zastosuj do ucha preparat na bazie olejów. Możesz też wpuścić do otworu słuchowego kilka kropli oliwy lub oliwki dla niemowląt. Zastosuj środki cerumenolityczne dostępne w aptece przeznaczone do rozpuszczania woskowiny. Szczególnie narażeni na zatkanie ucha wodą są pływacy. Wielu z nich cierpi na tzw. ucho pływaka, czyli zakażenie zewnętrznej części przewodu słuchowego, objawiające się bólem i pieczeniem ucha. W takich przypadkach konieczna jest wizyta u lekarza i przyjmowanie antybiotyku, a czasem też leków sterydowych. Zatkane ucho od kataru Dolegliwości w obrębie nosa i zatok często są sprawcami problemów z uszami. Aby odetkać ucho zatkane z powodu kataru: Zastosuj inhalacje parowe z dodatkiem ziół przeciwzapalnych, takich jak rumianek lub szałwia, albo olejków eterycznych. Zrób płukanie nosa i zatok zakupionym w aptece zestawem do irygacji zatok (czytaj: płukanie zatok). Zrób sobie ciepłą kąpiel z dodatkiem ziół lub olejków eterycznych, Zastosuj spraye do nosa na bazie soli fizjologicznej lub wody morskiej, Zastosuj leki obkurczające śluzówkę nosa, Pamiętaj o piciu dużej ilości płynów i nawilżaniu powietrza. Zatkane ucho a zapalenie trąbki Eustachiusza Przyczyną zapalenia trąbki Eustachiusza są często infekcje z katarem (przeziębienie, zapalenie zatok), alergia, ponieważ obrzęk śluzówki nosa może rozprzestrzenić się na trąbki słuchowe, tzw. trąbki Eustachiusza (łączą ucho środkowe z gardłem). W rezultacie przewody te zamykają się. Jeśli katar często powtarza się, nie jest leczony, może dojść do trwałej niedrożności trąbki Eustachiusza, a nawet do jej zapalenia. W uchu gromadzi się wtedy płyn, następnie gęsta wydzielina, co daje uczucie przepełnienia, zatkania. Zatkanie ucha spowodowane zapaleniem przewodu słuchowego wymaga leczenia farmakologicznego. Stosuje się leki przeciwzapalne, krople/spraye obkurczające śluzówkę nosa oraz leki przeciwhistaminowe. Niekiedy może być jednak konieczny zabieg. Polega on na nacięciu błony bębenkowej i usunięciu z ucha płynu. Jeśli przyczyną jest powiększony migdał gardłowy, zalecane może być jego operacyjne usunięcie. Zatkane ucho a zmiany ciśnienia Zmiany ciśnienia powodujące zatkanie ucha zdarzają się zazwyczaj podczas lotu samolotem. Dochodzi do obciążenia błony bębenkowej różnicą ciśnień pomiędzy otoczeniem (rosnącym ciśnieniem) a uchem środkowym. Powstaje wrażenie zatkania ucha. Aby odetkać ucho w samolocie: Staraj się siedzieć prosto podczas startu i lądowania. Zamknij usta i zatykając nos, delikatnie staraj się wydmuchiwać nim powietrze na zewnątrz (manewr Valsalvy). Przełykaj ślinę, żuj gumę, ssij cukierki, ziewaj. Zastosuj leki obkurczające śluzówkę nosa przed startem, jeśli jesteś przeziębiony. Użyj zatyczek do uszu przeznaczonych do lotów samolotem. Czasem potrzebna jest fachowa pomoc. Jeżeli problemy z uszami nie miną w ciągu 3–5 godzin po podróży, warto poradzić się lekarza. Może okazać się konieczne udrożnienie trąbki słuchowej. Zatkane ucho - jak uniknąć problemu? Aby zapobiec zatykaniu ucha, należy przestrzegać kilku zasad: Nie czyścić uszu patyczkami. Może to spowodować tzw. wtórną głuchotę. Częste drażnienie błony bębenkowej sprawia, że staje się ona coraz grubsza, mniej elastyczna i nie może prawidłowo przenosić dźwięku. Jeśli kłopoty z uszami (ból, uczucie zatkania, szumy, osłabienie słuchu) trwają 2–3 dni lub często się powtarzają, zawsze należy poradzić się laryngologa. Przyczyny tego mogą być różne, zapalenie ucha środkowego, pęknięcie błony bębenkowej. Jeśli masz katar, regularnie wydmuchuj nos. Przy infekcjach w obrębie nosa czy zatok stosuj płukanie zatok. Jeśli jesteś alergikiem, stosuj się do zaleceń specjalisty i przyjmuj leki. Nieleczona choroba może prowadzić do groźnych powikłań. Unikaj długotrwałego noszenia słuchawek, szczególnie tych dousznych. Stosuj zatyczki do uszu przeznaczone dla pływaków, jeśli masz skłonność do zatykania uszu wodą. Unikaj długotrwałego przebywania w miejscach zakurzonych. Preparaty do usuwania woskowiny z uszu stosuj wyłącznie doraźnie. Ich nadużywanie może prowadzić do upośledzenia naturalnej zdolności organizmu do oczyszczania przewodów słuchowych. Jeśli musisz lecieć samolotem, a masz katar, na godzinę przed startem i lądowaniem wpuść do nosa krople obkurczające śluzówkę. Zapobiegniesz zamknięciu przewodu słuchowego. Treść artykułu została pierwotnie opublikowana Czytaj także:Przewiane ucho - objawy i leczenie przewiania uchaDomowe sposoby na ból ucha - znane i mniej znaneCzosnek do ucha – czy pomaga na ból i zapalenie ucha?Świecowanie uszu - na czym polega i dlaczego wartoJak czyścić uszy prawidłowo? Laryngolodzy przestrzegają przed kilkoma błędami Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
Ciechocinek. tel. 54 283 6265. e-mail: rezerwacja@uzdrowiskociechocinek.p l. Uzdrowisko Ciechocinek. Ciechocinek, pomimo niespełna dwunastu tysięcy mieszkańców, jest największym nizinnym uzdrowiskiem w Polsce, zwany „perłą uzdrowisk Polskich”. Malownicze położenie w centrum kraju - na lewym brzegu Wisły, między Toruniem a
Błąd 404 – Nie znaleziono strony W przypadku samodzielnego wpisania adres URL sprawdź, czy nie zawiera on błędu. Jeśli link został już kliknięty, może być już niedostępny. Z naszej strony głównej możesz łatwo przejść do interesujących Cię tematów.
14,99 zł 15,39 zł. Najniższa cena z 30 dni. Usługa świadczona przez Gemini Apps sp. z o.o. Informacje na temat przetwarzania danych osobowych znajdziesz w , a zasady i warunki świadczenia usługi w. Kup wyrób medyczny Irigasin Junior w Gemini. Zestaw do płukania nosa i zatok zawiera irygator + 12 saszetek do przygotowywania roztworu.

Czym jest nawadnianie ucha? Kluczowe punkty Nawadnianie woskowiną może być wykonane przez lekarza lub w domu przy użyciu zestawu do irygacji. Nie powinieneś poddawać się nawadnianiu uszu, jeśli miałeś infekcję ucha w ciągu ostatnich sześciu tygodni. Lekarz może zdiagnozować nadmiar woskowiny przez włożenie do otworu ucha instrumentu zwanego otoskopem. Nawadnianie uszu to rutynowa procedura stosowana do usuwania nadmiaru woskowiny, woskowiny i obcych materiałów z ucha. Ucho naturalnie wydziela wosk, chroniąc i smarując ucho, jak również zapobiegając gromadzeniu się zanieczyszczeń i hamując rozwój bakterii. W normalnych warunkach organizm utrzymuje kontrolę nad ilością woskowiny w uszach. Zbyt duża ilość woskowiny usznej lub utwardzonej woskowiny może powodować zablokowanie ucha, powodując bóle uszu, dzwonienie w uszach lub czasową utratę słuchu. reklamaReklamaCel Cel irygacji ucha Ucho, szczególnie kanał i błona bębenkowa, jest bardzo wrażliwa. Wrastanie wosku może spowodować uszkodzenie tych struktur w czasie. Może to wpłynąć na Twój słuch. Usuwanie nadmiaru woskowiny za pomocą irygacji uszu jest bezpiecznym sposobem na zminimalizowanie ryzyka uszkodzenia ucha. Czasami obce materiały, takie jak żywność, owady lub małe kamienie, mogą dostać się do ucha. W takich przypadkach celem jest bezpieczne i szybkie usunięcie przedmiotów, zanim wejdą one głębiej w ucho lub uszkodzą delikatny kanał. Nawadnianie uszu może być skuteczne w usuwaniu obcych materiałów z ucha. Nawadnianie woskowiną może być wykonane przez lekarza lub w domu przy użyciu zestawu do irygacji, który zawiera strzykawkę z bulwą. Ogłoszenie Proces Proces irygacji uszu Zanim lekarz wykona nawodnienie ucha, będą chcieli zajrzeć do twojego ucha, aby upewnić się, że twoje objawy są wynikiem nadmiernego gromadzenia się wosku lub ciał obcych, a nie coś poważniejszego. Lekarz może zdiagnozować nadmiar woskowiny przez włożenie do otworu ucha instrumentu zwanego otoskopem. Otoskop świeci światłem w uchu i powiększa obraz. Jeśli gromadzenie się wosku jest problemem, lekarz przeprowadzi nawadnianie w swoim biurze za pomocą narzędzia podobnego do strzykawki. To narzędzie będzie używane do wprowadzania wody lub mieszaniny wody i soli do ucha w celu wypłukania wosku. Możesz odczuwać niewielki dyskomfort z wody w uchu lub od trzymania ucha w miejscu. W przypadku nawadniania w domu, musisz zakupić przedmioty, aby bezpiecznie oczyścić wosk z twoich uszu. Najczęstszą metodą jest zastosowanie zakraplacza do wkładania do ucha oleju dla niemowląt, oleju mineralnego lub specjalistycznego leku w celu zmiękczenia wosku. Proces jest następujący: Wkładaj kilka kropli do ucha dwa do trzech razy dziennie przez kilka dni. Po zmiękczeniu wosku użyj strzykawki wypełnionej wodą (temperatura pokojowa lub nieco cieplej) lub wodą i roztworem soli fizjologicznej, aby wypłukać wosk. ReklamaReklama Zagrożenia Ryzyko irygacji uszu Nie poddawaj się nawadnianiu uszu (w domu lub w gabinecie lekarskim), jeśli masz uszkodzoną błonę bębenkową, rany w uszach lub osłabienie twój układ odpornościowy. Nie powinieneś również otrzymywać nawadniania ucha, jeśli masz aktywne zakażenie w przewodzie słuchowym. Podczas gdy irygacja uszu jest stosunkowo powszechną procedurą, istnieje ryzyko z nią związane: Infekcja ucha Zapalenie ucha zewnętrznego jest częstym powikłaniem. Jest to zapalenie kanału słuchowego, które może być spowodowane przez zakażenie. To może być bolesne. Innym potencjalnym powikłaniem jest zapalenie ucha środkowego, które jest zapaleniem ucha środkowego, które może być również spowodowane przez zakażenie. Infekcje ucha są jednym z najczęstszych powikłań irygacji ucha. Perforowana błona bębenkowa Perforowane błony bębenkowe są kolejnym potencjalnym powikłaniem irygacji ucha. W niektórych przypadkach irygacja uszu naciska na wosk i powoduje, że jest on bardziej zagęszczony. To sprawia, że ​​trudniej jest go usunąć i może wywierać większy nacisk na bębenek, zwiększając ryzyko perforacji. W niektórych przypadkach płyn uwięziony jest w kanale słuchowym i powoduje wzrost ciśnienia, który może rozerwać bębenek. Inne powikłania W rzadkich przypadkach mogą wystąpić dodatkowe komplikacje. Należą do nich: zawroty głowy, które wywołują obrót pomieszczenia wokół ciebie (zazwyczaj tymczasowo) głuchota, która może być tymczasowa lub trwała Ponieważ nagromadzenie się woskowiny może być szkodliwe z biegiem czasu lub może być wynikiem innych schorzeń, skontaktuj się z lekarzem, jeśli objawy nie ustępują po opiece domowej. Mogą chcieć wypróbować inne metody lub wysłać cię do specjalisty od ucha. Osoby korzystające z aparatów słuchowych są szczególnie podatne na gromadzenie się woskowiny. Dodatkowo, waciki z końcówką bawełnianą nie powinny być wkładane do kanału słuchowego, ponieważ wiadomo, że woskowanie wnika w błonę bębenkową i przewód słuchowy. Reklama Skutki uboczne Efekty uboczne Wiele osób doświadcza wielu skutków ubocznych związanych z irygacją ucha. Te działania niepożądane nie są zazwyczaj tak poważne, jak opisane powyżej komplikacje, ale mogą być niewygodne. Typowe działania niepożądane związane z nawadnianiem ucha to: tymczasowe zawroty głowy dyskomfort lub ból w uchu szum w uszach, lub dzwonienie w uszach Efekty uboczne są zazwyczaj krótkotrwałe i ustępują w ciągu jednego dnia. W przypadku odczuwania bólu lub dyskomfortu, który nasila się zamiast poprawy lub wystąpienia innych objawów, należy umówić się na wizytę u lekarza. Jeśli odczuwasz silny ból, umów się na spotkanie, aby zobaczyć je natychmiast, jeśli masz perforowaną błonę bębenkową lub inne uszkodzenie ucha. ReklamaReklama Alternatywne środki zaradcze Alternatywne środki zaradcze Istnieje kilka alternatywnych środków, które można zastosować do irygacji ucha. Nie próbuj ich, jeśli masz jakiekolwiek czynniki ryzyka opisane powyżej. Naturalne oleje Oliwa z oliwek, olejki dla dzieci i olej mineralny są powszechnie stosowane jako alternatywa dla irygacji ucha medycznego. Wlej kilka kropli oleju do uszkodzonego kanału słuchowego, który zmiękczy oleje zazwyczaj nie są drażniące. Po nasączeniu olejem przez kilka minut możesz położyć leżące na nim zakryte uszy miękką ściereczką, aby wypłynęła. Słona woda Słona woda może również służyć jako krople do uszu, aby zmiękczyć i usunąć woskowinę uszną. Pozwól wodzie słonej usiąść w uchu przez trzy do pięciu minut, zanim umieścisz zakryte ucho, aby roztwór soli mógł spłynąć. Oczyść ucho i każdy wosk w zewnętrznym kanale ucha miękką ściereczką. Mieszaniny i roztwory Zarówno nadtlenek wodoru, jak i mieszanina octu z alkoholem do wyciskania są alternatywnymi środkami, które można stosować do usuwania woskowiny usznej. Mogą zmiękczyć woskowinę. Są one ogólnie uważane za bezpieczne i skuteczne, o ile błona bębenkowa jest w pełni nienaruszona, chociaż niektórzy pacjenci mogą uznać ją za irytującą. Świecowanie uszu Należy pamiętać, że nie jest to zalecane leczenie. Świecowanie uszu było stosowane w przeszłości zamiast irygacji uszu. Dzięki tej technice ktoś wkłada pustą, zapaloną świecę do kanału słuchowego. Teoretycznie ciepło z płomienia stworzy uszczelnienie próżniowe, powodując przywieranie woskowiny do świecy. Nie jest skuteczny i może powodować dalsze obrażenia, w tym przeszkody w przewodzie słuchowym i perforacje błony bębenkowej. Ryzyko oparzenia jest również potencjalnym ryzykiem.

Wówczas woda w uchu, zwłaszcza brudna, która jest źródłem drobnoustrojów, które łatwiej wnika przez uszkodzoną skórę. Na ucho pływaka narażeni są nie tylko pływacy i nurkowie mający częsty kontakt z wodą. Rozwojowi stanu zapalnego sprzyja przebywanie w pomieszczeniach o zwiększonej wilgotności, np. w saunie. Jak płukać zatoki, czy to bezpieczna metoda na objawy zapalenia zatok? SPIS TREŚCI Zatoki to anatomiczne puste, pneumatyczne przestrzenie w obrębie kości twarzoczaszki, które połączone są z nosem, a konkretnie jamą nosową. Pełnią one kilka istotnych funkcji w organizmie jak ochrona mózgoczaszki przed urazami, ogrzewają powietrze, wyrównują ciśnienie powietrza podczas oddychania nosem. Zatoki przynosowe obejmują kilka struktur jak zatoki czołowe (są one parzyste), zatoki klinowe (w ilości 1-2) czy parzyste zatoki szczękowe. Struktury te narażone są na różnego rodzaju patogeny jak wirusy, bakterie będące przyczyną zapalenia zatok. Zapalenie zatok przynosowych to jedna z częstszych dolegliwości sezonu jesień-zima. Wyróżnia się ostre i przewlekłe zapalenie zatok. To choroby górnych dróg oddechowych, która dotyczy dzieci i dorosłych. █ Płukanie zatok i nosa – wskazania Płukanie zatok i nosa to nieinwazyjna metoda, którą można wykorzystać już u małych dzieci (od 4. roku życia). To również ogromne wsparcie do walki z katarem i infekcją zatok u kobiet w ciąży, karmiących piersią – wiadomo, że w tym okresie istnieje mocne ograniczenie w stosowaniu dużej ilości leków. Irygacja zatok jest metodą bezpieczną, niefarmakologiczną, w której wykorzystuje się różnicę ciśnień osmotycznych (i właściwości osmotyczne roztworu), co przekłada się na redukcję obrzęku śluzówki i udrożnienie nosa występujące podczas zapalenia zatok, a także pozbyciu się zalegającej wydzieliny. Oprócz tego pomaga w oczyszczeniu jamy nosowej z zanieczyszczeń fizycznych czy biologicznych jak wirusy, bakterie, a także udrażnia nos. Płukanie zatok pomaga usunąć ropną, zapalną wydzielinę, która towarzyszy zapaleniu zatok czy katarowi (nieżytowi nosa) różnego pochodzenia – zarówno bakteryjnemu, wirusowemu czy alergicznemu. Z metody tej można również skorzystać w przypadku suchości nosa i jamy nosowej, a także gdy borykamy się z ciepłym i suchym powietrzem w sezonie grzewczym. Do irygacji zatok stosuje się fizjologiczny, czyli roztwór izotoniczny chlorku sodu, który stosowany zgodnie z przeznaczeniem nie powoduje interakcji! Sam w sobie jest uniwersalnym rozpuszczalnikiem dla wielu leków z ampułkach. Wczesne leczenie zapalenia zatok może zapobiegać dalszym objawom infekcji jak ściekanie flegmy po tylnej ścianie gardła, które mogą być przyczyną zapalenia gardła czy kaszlu. Przy jakich chorobach, schorzeniach można skorzystać z metody płukania zatok? Irygacja zatok to metoda oczyszczania jamy nosowej i zatok w przypadku: okresu pylenia, alergii, obrzęku błony śluzowej nosa i zapaleniu zatok (ostre i przewlekłe), po niektórych zabiegach laryngologicznych, w uczuciu suchości nosa i zatok (roztwór nawilża śluzówkę), narażenia na duże ilości pyłu i zanieczyszczeń. Płukanie zatok może być pomocne w przypadku krzywej przegrody nosowej, której niefizjologiczne ułożenie może utrudniać usuwanie zalegającej wydzieliny z nosa. Pomaga ono usunąć zalegającą flegmę. Płukanie zatok stosuje się profilaktycznie/prewencyjnie, a także w leczeniu objawowym takich dolegliwości jak zapalenie zatok przynosowych, nieżyt nosa (różnego pochodzenia), do utrzymania właściwej higieny nosa (np. gdy przebywamy w klimatyzowanym suchym pomieszczeniu), szczególnie gdy występują zmiany jak polipy, podobnie w przypadku krzywej przegrody nosowej, gdzie usuwanie śluzu jest utrudnione. Co daje płukanie zatok? Irygacja zatok ma wiele korzyści, wśród nich wymienia się ułatwione oczyszczanie nosa i zatok z nadmiernej (często ropnej, zapalnej) wydzieliny i śluzu. Oprócz tego ułatwia oddychanie, udrażnia nos przez właściwości przeciwobrzękowe roztworów do płukania. Dodatkowo zmniejsza ryzyko dalszego rozwoju infekcji i stanu zapalnego. Usuwa zalegającą wydzielinę. Kto może skorzystać z irygacji nosa? Jest to jedna z bezpiecznych metod, które mogą stosować kobiety w ciąży i karmiące piersią. Oprócz tego to metoda odpowiednia dla 3-4 latków, dzieci starszych, młodzieży i dorosłych. Z pewnością kierowcy również ucieszą się – irygacja nie wpływa w niekorzystny sposób na prowadzenie samochodu. Oprócz tego to bezpieczna metoda, z której mogą korzystać osoby chore na astmę, mukowiscydozę i alergiczny katar sienny. █ Przeciwwskazania do płukania nosa i zatok Każda metoda czy to farmakologiczna czy nie posiada pewne ograniczenia w stosowaniu. Nie jest inaczej w przypadku płukania (irygacji) zatok. Przeciwwskazaniami do płukania zatok i/lub nosa jest obecne krwawienie z nosa lub ryzyko jego ponownego wystąpienia, występowanie uszkodzenia w obrębie śluzówki błony śluzowej (strupy, rany, podrażnienia). Jednym z ważniejszych przeciwwskazań jest całkowita blokada nosa, która uniemożliwia przepłukanie jamy nosowej i odpływ roztworu. Takiemu płukaniu może towarzyszyć ból i wystąpić różnica ciśnień w obrębie głowy, które może wpłynąć niekorzystnie na zmysł równowagi (z płukania zatok seniorzy powinni korzystać ostrożnie, a niekiedy zrezygnować jeśli borykają się z ciężkimi zaburzeniami równowagi). Od płukania zatok i nosa należy również wstrzymać się w przypadku infekcji uch lub w uczuciu zatkanego ucha. Zabiegu tego nie przeprowadza się również świeżo po zabiegać laryngologicznych / chirurgicznych. Zwykle lekarz pozwala na nie w ciągu 2-3 dób od zabiegu o ile są ku temu wskazania jak obrzęk śluzówki. Podsumowując – kiedy nie płukać zatok? Przede wszystkim, jeśli nie ma ku temu wskazań. Inne przypadłości to całkowita blokada nosa, trwająca równolegle infekcja ucha, krwawienie z ucha. █ Skutki uboczne irygacji Część osób może doświadczyć uczucia podrażnienia śluzówki – jest to przemijające uczucie. Niekiedy mogą wystąpić łagodne dolegliwości jak ból głowy. Niewłaściwe przygotowanie roztworu może również mieć swoje konsekwencje – zbyt słony lub zanadto rozwodniony roztwór mogę zaostrzyć katar. Oprócz tego część osób może wykazywać nadwrażliwość na składniki zawarte w zestawie do płukania zatok. Mogą wystąpić u nich reakcje alergiczne, co stanowi przeciwwskazanie do płukania określonym zestawem. █ Płukanie zatok – jak to robić i na co uważać? Istotnym elementem jest właściwe przygotowanie roztworu, do którego stosuje się przegotowaną wodę. Niestety woda kranowa odpada. Dodatkowo istotna jest temperatura rozpuszczalnika – nie może być zbyt zimny czy gorący. Płyn powinien mieć temperaturę zbliżoną do temperatury ciała. Poza tym płukanie zatok przeprowadza się za dnia, unika stosowania bezpośrednio przed snem (minimum godzinę przed). Oprócz tego po płukaniu zatok nie należy od razu wychodzić na dwór – najlepiej odczekać 1-2 godziny. Dodatkowo warto również skorzystać z następujących rad: płyn do płukania zatok jest do jednokrotnego wykorzystania, a niewykorzystane resztki należy wylać do zlewu – nie przechowuje się ich do następnego płukania, po płukaniu należy zachować przez minimum godzinę pozycję pionową i unikać pozycji leżącej (aby nie doszło do zalania ucha). Przed zastosowaniem należy zapoznać się z treścią ulotki, która określa jak przygotować roztwór hipertoniczny lub izotoniczny. Podczas płukania należy oddychać przez usta, a końcówkę butelki wprowadza się do otworu nosowego. Warto przed zabiegiem wydmuchać nos. Co ile można je powtarzać? Zależnie od potrzeb – w przypadku infekcji częściej, a profilaktycznie np. 1-2 razy w tygodniu lub wg zaleceń lekarza. Zależnie od potrzeb pomocne mogą okazać się mocniejsze roztwory – otrzymuje się je zwykle przez rozpuszczenie 2 saszetek w zalecanej ilości wody. Roztwór hipertoniczny (bardziej stężony niż fizjologiczny) ma silniejsze właściwości przeciwobrzękowe, stąd może lepiej poradzić sobie przy obrzękniętej śluzówce. Roztwór izotoniczny / fizjologiczny jest pomocny w wypłukiwaniu zanieczyszczeń. █ Czym płukać zatoki? Obecnie w aptece dostępnych jest szereg produktów do płukania zatok. Najczęściej występują one w takich wariantach: butelka (na 220-240 ml) dla dorosłych, młodzieży + saszetki z proszkiem (często 10 – 15 sztuk), butelka dla dzieci (na 120 ml)+ 10-15 saszetek, zestawy uzupełniające z samymi saszetkami, zwykle po 30 sztuk. Z czego składa się proszek w saszetkach do płukania zatok? Jedną z częstszych propozycji jest sól chlorek sodu, znany jako sól kuchenna, który pozwala na przygotowanie roztworu soli fizjologicznej. Niekiedy oprócz chlorku sodu obecny jest również dwuwęglan sodowy. Ciekawą alternatywą jest roztwór ksylitolu do płukania jamy nosowej. Alternatywnie niektóre saszetki mogą zawierać mieszankę różnych soli, gdzie oprócz chlorku sodu występuje chlorek potasu, chlorek wapnia, chlorek magnezu, wodorowęglan sodowy. Niekiedy dostępne są mieszanki chlorku sodu i ksylitolu. Płukanie zatok to zabieg, który przeprowadza się w domu – z góry powiemy Wam co nie nadaje się do płukania nosa i zatok – jest to woda z kranu ani woda destylowana (demineralizowana). Takie płukanie może wcale nie pomóc w pozbyciu się obrzęku. Wiele osób wychwala wodę utlenioną, która oprócz na rany jest stosowana przy zatkanym uchu, ale również jak się okazuje część osób płucze nią zatoki. Czy ma to jakieś uzasadnienie? Częściowo tak – wykorzystuje się tutaj działanie przeciwbakteryjne nadtlenku wodoru. Oprócz tego rozrzedza zalegającą wydzielinę i ułatwia jej usunięcie. Część osób może przeszkadzać jednak delikatny efekt musowania, a niektóre mogą być nadwrażliwe na nadtlenek wodoru. W ciężkich przypadkach lekarz może zalecić płukanie zatok mieszaniną soli fizjologicznej, antybiotyku (np. gentamycyny w ampułkach) i sterydu (deksmetazon w ampułkach). Zestaw taki jest pomocny w przypadku ostrego zapalenia błony śluzowej nosa i zatok z przyczyn bakteryjnych. Część osób może posiłkować się olejkami eterycznymi, z których próbuje stworzyć roztwór do płukania. Jest jednak pewne ale – olejek jest substancją tłustą i trudno osiągnąć dobrą rozpuszczalność, dlatego olejki eteryczne to dobra propozycja np. do inhalacji parowej. Zwykle unika się bezpośredniego kontaktu olejków eterycznych w większych ilościach z błonami śluzowymi – może wystąpić podrażnienie. Poniżej wymieniamy gotowe zestawy do płukania zatok dostępne w aptece internetowej Galen, które mogą pomóc w przypadku zapalenia zatok: Clinsin Med do płukania zatok – butelka + saszetki 16 sztuk z NaCl Hydronasin ksylitol zestaw do płukania, każda saszetka zawiera 3 składniki jak ksylitol, chlorek sodu i wodorowęglan sodu Irigasin butelka (irygator) + saszetki 12 sztuk z chlorkiem sodu ZatoClear MED od firmy Olimp – wyrób medyczny, butelka na 250 ml i 12 saszetek Ze względów higienicznych 1 butelka przeznaczona jest dla 1 osoby. Zaleca się wymianę butelki co kilka miesięcy. Zatem 1 butelka może wystarczyć na część okresu przeziębieniowego. █ Czy domowe płukanie zatok jest bezpieczne? Płukanie zatok w domu to jedna z częstszych metod po jakie sięgają osoby z zapaleniem zatok, zatkanym nosem. Jak zabrać się do tego poprawnie? Należy przygotować odpowiednia butelkę, do której wlejemy roztwór i odważony składnik. W odważanie soli nie powinno stanowić problemu, o ile posiadamy wagę kuchenną. Część osób spyta – jakich proporcji użyć? Do przygotowania 100 ml fizjologicznego roztworu chlorku sodu potrzebujemy 0,9 g soli kuchennej i 99,1 gram wody (do odpowiada 99,1 ml). Część osób zamiast butelki pochwali pomysł z dużą strzykawką np. taką na 100 ml roztworu. Teoretycznie strzykawka posiada odpowiedni tłok, miarkę. Jednak niezależnie od tego czy do dyspozycji pozostaje domowa butelka do płukania zatok, większa strzykawka to warto zachować ostrożność i nie wprowadzać roztworu pod dużym ciśnieniem. Jeśli nie masz potrzebnych półproduktów – pamiętaj – apteka oferuje zestawy do płukania zatok. Niezależnie przy płukanie przeprowadzamy zestawem z apteki czy w ramach domowych półproduktów – roztworu do przepłukania zatok, jeśli dostanie się do gardła nie należy połykać! █ Płukanie zatok u laryngologa – metoda Proetza Kto przeprowadza profesjonalne płukanie w przypadku zapalenia zatok przynosowych? Takim specjalistą jest lekarz laryngolog, który może przeprowadzić irygację zatok z wykorzystaniem metody Proetza. Na czym ona polega? Na przepłukaniu fizjologicznym roztworem chlorku sodu, ale na tym nie koniec. Nieco inaczej wygląda przebieg tego płukania – do nosa aplikowany jest nasączony wacik z użyciem efedryny / adrenaliny, czyli silnych symptatykomimetyków, które obkurczają drobne naczynia krwionośne. Dzięki temu ujście zatok jest odblokowane. Kolejno pacjent kładzie się na plecach z głową odchyloną do tyłu. W dalszej kolejności podawany jest wspomniany roztwór NaCl. Kolejno roztwór ten jest odsysanny z drugiej dziurki za pomocą ssaka. Do tego zabiegu lekarz laryngolog może wykorzystać inne środki jak leki przecigrzybicze / przeciwbakteryjne, sterydy, leki mukolityczne. Metoda ta ma jednak ograniczenia – przede wszystkim wiekowe – dla dzieci powyżej 6. roku życia. Dokucza Ci zapalenie zatok i szukasz innych produktów? Zobacz leki i preparaty na zatoki bez recepty! Irygacja – jak i czym wykonać płukanie nosa i zatok? Płukanie zatok czyli irygacja zatok oraz nosa to domowy, łatwy i szybki sposób na zatkane zatoki, nieżyt nosa, katar alergiczny, czy na przesuszone śluzówki nosowe. Oczyszczanie zatok z wirusów oraz drobnoustrojów chorobotwórczych jest możliwe dzięki dostępnym w aptece zestawom do płukania zatok. Urządzenie można też wykonać samodzielnie. Zatkane zatoki – co to powoduje? Zatkane zatoki mogą być powodem różnych schorzeń, zwykle kumulujących się w obrębie górnych dróg oddechowych. Za uczucie zatkanych zatok odpowiada zatem najczęściej przewlekłe zapalenie zatok przynosowych. Problem z zatokami może jednak wynikać z kataru, wywołanego przez infekcję wirusową, ale także z kataru siennego (alergicznego). Świetnym sposobem na chore zatoki okazuje się irygacja, czyli płukanie zatok. Zabieg ten nadaje się do wykonywania nie tylko w przypadku zatkanych zatok, może on także dobroczynnie wpłynąć na stan po długotrwałym stosowaniu leków donosowych, ale również przed i po zabiegach oraz operacjach chirurgicznych związanych z zatokami i nosem. Płukanie zatok można stosować nawet codziennie aż do odblokowania się zatok lub pozbycia się innego nieprzyjemnego objawu związanego z zatokami oraz nosem. W razie wątpliwości należy poradzić się lekarza. Czytaj też: Inhalator na zatoki, astmę i kaszel – zastosowanie Płukanie zatok – kiedy się stosuje? Irygacja zatok jest domowym sposobem na zatkane zatoki, nieżyt nosa, pomoc w odetkaniu nosa (sposób polecany ciężarnym kobietom oraz dzieciom), infekcje górnych dróg oddechowych na tle wirusowym, szybszy powrót do zdrowia po zabiegach chirurgicznych zatok i nosa, ale także na przygotowanie się do takiej operacji, odblokowanie nosa u osób długotrwale przebywających w klimatyzowanych pomieszczeniach oraz na regenerację śluzówki nosa. Płukanie zatok czyli oczyszczanie zatok z drobnoustrojów chorobotwórczych przy pomocy roztworu soli wykonać można samodzielnie w domu. Jest to niewątpliwa zaleta takiego leczenia dolegliwości związanych z zatokami oraz nosem. Płukanie zatok poleca się także dzieciom (małym dzieciom irygację przeprowadza pediatra albo rodzic instruowany przez lekarza) oraz kobietom będącym w ciąży (o ile lekarz prowadzący ciążę tego nie zabroni). Jak oczyścić zatoki? W oczyszczaniu zatok chodzi o to by przepłukać jamę nosową, czyli pozwolić by przygotowany uprzednio roztwór do irygacji wpłynął jednym nozdrzem, a wypłynął drugim wymiatając po drodze wirusy i inne drobnoustroje. Jak oczyścić zatoki? Przed rozpoczęciem zabiegu oczyszczania zatok warto podstawić pod twarz miskę lub stanąć nad umywalką, bądź zlewem, by substancja do irygacji swobodnie wypłynęła z nosa. Następnie należy tak przechylić głowę na prawą stronę, by ucho dotykało ramienia, potem końcówkę irygatora powinno się umieścić w lewej dziurce nosa. Od teraz trzeba oddychać ustami. Dalej należy przechylić pojemnik z płynem do irygacji w ten sposób, by ciecz wlatywała do lewej dziurki, a po przebyciu jamy nosowej wylatywała prawą dziurką. Tę samą czynność należy wykonać do drugiej dziurki nosowej. Trzeba pamiętać o tym, że do każdego otworu nosowego powinno się zaaplikować taką samą ilość roztworu. Ponadto jeśli podczas irygacji wleci trochę płynu do jamy ustnej, nie należy go połykać, tylko wypluć. Kiedy zakończy się czyszczenie nosa oraz zatok, dobrze jest pochylić głowę i delikatnie wysmarkać nos. Zobacz: Woda morska do nosa – kiedy i jak ją stosować? Oczyszczanie zatok – czym płukać zatoki? Czym płukać zatoki? Do irygacji nosa oraz zatok można wykorzystać zestaw do płukania zatok, dostępny w aptekach. Składa się on zazwyczaj ze specjalnego naczynia z aplikatorem (np. w kształcie butelki lub czajniczka), służącego do wprowadzania roztworu do nosa oraz kompletu saszetek zawierającego wyjałowioną sól. Płukanie nosa i zatok można także wykonać przy użyciu gruszki do nosa (zwykle wykorzystuje się ją by zrobić płukanie zatok u dzieci), aspiratora do nosa, czy nawet butelki plastikowej po wodzie mineralnej z dzióbkiem. Roztwór, którym przepłukuje się nos i zatoki to po prostu sól kuchenna lub morska rozpuszczona w letniej, przegotowanej wodzie (w temperaturze około 36-37 stopni Celsjusza). Można także użyć gotowych ampułek wody morskiej lub roztworu soli fizjologicznej (0,9%). By zrobić płyn do płukania zatok należy rozpuścić pół łyżeczki soli w pół litrze przegotowanej wody. Mieszankę stosuje się zgodnie z wcześniejszymi instrukcjami. Płukanie zatok – przeciwwskazania Irygator do nosa oraz do chorych zatok nie zawsze będzie mógł być zastosowany. Nie należy płukać zatok w przypadku występowania poniższych schorzeń oraz sytuacji: infekcji ucha, zupełnej blokadzie przegrody nosowej, urazu twarzy, choroby neurologicznej (np. chorobie Parkinsona), uczuleniu na chlorek sodu (sól). Z irygacji zatok powinno się również zrezygnować w przypadku, gdy pojawi się pieczenie, czy szczypanie w nosie, krwawienie z nozdrzy oraz uczucie pełności w uszach. Zobacz także: Aspirator do nosa – jaki wybrać i jak go używać? Treści z serwisu mają charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny i nie mogą zastąpić kontaktu z lekarzem lub innym specjalistą. Administrator nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie porad i informacji zawartych w serwisie bez konsultacji ze specjalistą. Płukanie zatok – jak wykonać? Czy płukanie zatok jest bezpieczne? W kościach twarzoczaszki znajdują niewielkie przestrzenie pneumatyczne, połączone z jamą nosową – są to zatoki przynosowe. Rozwijają się już w przebiegu życia płodowego, jednak swój ostateczny kształt osiągają dopiero w drugiej dekadzie życia. Laryngolodzy wyróżniają parzyste zatoki czołowe i szczękowe, zatoki sitowe oraz zatokę klinową. Rolą zatok przynosowych jest nawilżanie oraz ocieplanie wdychanego powietrza, wyrównywanie różnicy ciśnień, a także ochrona mózgoczaszki przed urazami. U zdrowej osoby zatoki są jałowe – nie bytują w nich wirusy, bakterie ani inne chorobotwórcze patogeny. ZOBACZ TEŻ: Zapalenie zatok – jak je leczyć i kiedy staje się niebezpieczne dla naszego zdrowia? Dlaczego dochodzi do zapalenia zatok? Jeżeli wirus, bakteria, grzyb bądź alergen dostaną się do zatok, mogą doprowadzić do rozwoju stanu zapalnego. Wśród wirusów do zapalenia zatok najczęściej przyczyniają się adeno-, korona- i rinowirusy oraz wirusy grypy i paragrypy. Infekcje o podłożu bakteryjnym rozwijają się na skutek zakażenia szczepami Streptococcus pneumoniae, Haemofilus influenzae i Moraxella catarrhalis. Infekcje o podłożu grzybiczym występują rzadko i wykrywane są zazwyczaj u cukrzyków oraz pacjentów z obniżoną odpornością. Nawracające stany zapalne zatok przynosowych mogą być również wywołane przez infekcje zębów, źle leczoną alergię, czy nawet skrzywienie przegrody nosowej. ZOBACZ TEŻ: Zielony katar – co oznacza? Umów wizytę u laryngologa Jak rozpoznać, że to zapalenie zatok? Laryngolodzy wyróżniają trzy typy zapalenia zatok: ostre zapalenie zatok – ma gwałtowny początek, którego nie poprzedzają objawy zwiastujące, utrzymuje się do 4. tygodni; podostre zapalenie zatok – infekcja trwa do 8. tygodni; przewlekłe zapalenie zatok – stan zapalny i towarzyszące mu objawy utrzymują się dłużej niż 8 tygodni. Przy stanach zapalnych zatok występuje uporczywy katar, który objawia się obfitą i gęstą wydzieliną, spływającą po tylnej ścianie gardła, co dodatkowo prowadzi do podrażnienia i wywołuje kaszel. Wraz z katarem pojawia się obrzęk śluzówki, który utrudnia oddychanie przez nos, a także zaburzenia węchu i opuchlizna twarzy w okolicy oczu. Podczas schylania się odczuwalny może być bolesny ucisk w okolicy czoła i u nasady nosa. Infekcja w obrębie zatok szczękowych może objawiać się nieprzyjemnym zapachem z ust oraz bólem zębów. ZOBACZ TEŻ: Jak rozpoznać zapalenie tchawicy? Objawy i leczenie Korzyści płynące z płukania zatok Irygacja zatok, inaczej płukanie zatok, to mechaniczna metoda pozwalająca usunąć zalegającą wydzielinę obecną przy nieżycie nosa oraz stanach zapalnych zatok, a także wszelkie zabrudzenia, które dostają się do nosa. Płukanie można stosować jako uzupełnienie leczenia objawów przeziębienia bądź zapalenia zatok przynosowych, można je też wykonywać w ramach profilaktyki chorób górnych dróg oddechowych Roztwór stosowany do płukania zatok pomaga łagodzić objawy ostrego, podostrego i przewlekłego zapalenia zatok. Działa przeciwobrzękowo i łagodząco, a także nawilżająco na śluzówkę nosa. Przy niektórych infekcjach lekarz laryngolog może zlecić stosowanie antybiotyku, którym płucze się zatoki. ZOBACZ TEŻ: Zapalenie ucha zewnętrznego – rozpoznanie i leczenie Czym można płukać zatoki? W aptekach można kupić gotowe zestawy do płukania zatok, które składają się z irygatora oraz proszku do przygotowania roztworu. W skład takiego preparatu wchodzi czysty chlorek sodu (NaCl), niekiedy wzbogacany chlorkiem potasu, wapnia lub magnezu, dwuwęglanem sodu bądź ksylitolem. Można z niego przygotować roztwór izotoniczny (o niższym stężeniu NaCl) lub hipertoniczny (o wyższym stężeniu NaCl). Ten pierwszy oczyści jamę nosową i zatoki oraz nawilży śluzówkę, z kolei roztwór hipertoniczny zredukuje obrzęk błony śluzowej i udrożni nos. Do płukania zatok można wykorzystać również sól fizjologiczną, roztwór soli kuchennej lub rozcieńczoną wodę utlenioną. ZOBACZ TEŻ: Krew z nosa – co jest przyczyną częstego krwawienia? Poprawna technika płukania zatok Prawidłowo przeprowadzone płukanie zatok jest bezbolesne i szybko udrażnia nos. Pamiętajmy, by roztwór do irygacji miał temperaturę zbliżoną do temperatury ciała. Przed płukaniem dokładnie wydmuchajmy nos. Zabieg najlepiej wykonać nad wanną lub umywalką, z głową lekko pochyloną do przodu. Butelkę do irygacji wypełnioną płynem przykładamy do jednego otworu nosowego i lekko naciskamy, aby roztwór wydostał się drugim nozdrzem. Jeżeli korzystamy z dzbanka do płukania zatok, woda będzie swobodnie przepływać pod wpływem grawitacji. Procedurę powtarzamy na drugim nozdrzu, pamiętając o tym, by cały czas oddychać przez usta. Jeśli płyn dostanie się do gardła, należy go odkrztusić i wypluć. Po zakończonej irygacji ponownie wydmuchujemy nos, a sprzęt do płukania zatok myjemy pod bieżącą wodą. WAŻNE! Po płukaniu zatok nie należy przyjmować pozycji leżącej przez minimum godzinę. Nie zaleca się wykonywania irygacji zatok bezpośredni przed snem. Męczą Cię nawracające infekcje zatok? Omów swój problem z laryngologiem! Dogodny termin wizyty zarezerwujesz na Płukanie zatok – kiedy tego nie robić? Płukanie zatok uważane jest za bezpieczną metodę oczyszczania nosa i zatok, jednak istnieją pewne przeciwwskazania do wykonywania tego zabiegu. Irygacji zatok powinny unikać osoby, które cierpią na nawracające krwawienia z nosa, jak również osoby z uszkodzoną śluzówką nosa bądź zmagające się z zapaleniem ucha. Jeżeli jesteśmy świeżo po operacji jamy nosowej lub zatok, z zabiegiem lepiej się wstrzymać lub omówić to z lekarzem laryngologiem. Jeżeli nos jest całkowicie zablokowany, płukanie zatok jest przeciwwskazane. ZOBACZ TEŻ: Paciorkowiec – jak można się nim zarazić i jak go leczyć? Wszystkie treści zamieszczone w Serwisie, w tym artykuły dotyczące tematyki medycznej, mają wyłącznie charakter informacyjny. Dokładamy starań, aby zawarte informacje były rzetelne, prawdziwe i kompletne, jednakże nie ponosimy odpowiedzialności za rezultaty działań podjętych w oparciu o nie, w szczególności informacje te w żadnym wypadku nie mogą zastąpić wizyty u lekarza. Płukanie zatok w walce z infekcjami – czy jest skuteczne? Zatoki przynosowe (łac. sinus paranasales) to przestrzenie pneumatyczne (powietrzne) znajdujące się w kościach twarzoczaszki, które połączone są z jamą nosową. Rozwijają się już w życiu płodowym, osiągając ostateczne wymiary w drugiej dekadzie życia. W obrębie zatok przynosowych wyróżnia się: parzyste zatoki czołowe oraz szczękowe, zatoki sitowe oraz zatokę klinową. W prawidłowych warunkach zatoki są jałowe, co oznacza, że nie powinny znajdować się w nich wirusy, bakterie oraz żadne inne chorobotwórcze patogeny. Zatoki przynosowe pełnią wiele istotnych funkcji. Chronią mózgoczaszkę przed ewentualnymi urazami, nawilżają i ocieplają wdychane powietrze, a także wyrównują różnicę ciśnień. ZOBACZ TEŻ: Co oznacza zielony katar? Przyczyny zapalenia zatok Przyczyną zapalenia zatok, podobnie jak przy większość infekcji górnych dróg oddechowych, mogą być wirusy, bakterie i grzyby, jak również alergia. Wśród wirusów do stanu zapalnego zatok najczęściej przyczyniają się rynowirusy, adenowirusy, koronawirusy lub wirusy grypy i paragrypy. Infekcje o podłożu bakteryjnym przeważnie są konsekwencją nadkażenia w trakcie infekcji wirusowej, zwykle odpowiadają za nie bakterie Streptococcus pneumoniae, Haemofilus influenzae i Moraxella catarrhalis. Infekcje grzybiczne diagnozowane są zdecydowanie rzadziej, dotyczą głównie pacjentów z upośledzoną odpornością bądź diabetyków. Nawracające stany zapalne zatok przynosowych to często konsekwencja źle leczonej alergii, jak również infekcji zębów pochodzenia korzeniowego, a nawet skrzywienia przegrody nosowej. ZOBACZ TEŻ: Czy klimatyzacja jest zdrowa? Jakie są objawy zapalenia zatok? Wyróżnia się trzy typy zapalenia zatok: ostre, podostre i przewlekłe. Ostre zapalenie zatok rozpoczyna się gwałtownie, bez wcześniejszych objawów zwiastujących i trwa około 4. tygodnie. Forma podostra może przeciągnąć się do 8. tygodni, zaś infekcja trwająca dłużej niż 8. tygodni określana jest jako przewlekłe zapalenie zatok. W przebiegu zapalenia zatok występuje uporczywy katar z gęstą wydzieliną, która może spływać po tylnej ścianie gardła, prowadząc do podrażnienia i wywołując kaszel. W wyniku obrzęku błony śluzowej oddychanie przez nos jest utrudnione, towarzyszą temu uczucie opuchnięcia twarzy, zwłaszcza w okolicy oczu, oraz zaburzenia węchu. Chory może odczuwać bolesny ucisk w okolicy czoła i nasady nosa, który nasila się przy schylaniu głowy. Jeżeli zainfekowane zostały zatoki szczękowe w okolicy zębodołu, pacjent może skarżyć się na ból zębów oraz nieprzyjemny zapach z ust. Zapaleniu zatok często przebiega z gorączką i ogólnym osłabieniem organizmu. ZOBACZ TEŻ: Ból zatok – objawy i leczenie Kiedy warto płukać zatoki? Płukanie zatok, inaczej irygacja zatok, jest bezpieczną metodą uzupełniającą leczenie objawów przeziębienia oraz zapalenia zatok przynosowych, może być też traktowane jako zabieg profilaktyczny. Pomoże w łagodzeniu objawów ostrego, podostrego i przewlekłego zapalenia zatok, nieżytu nosa w przebiegu przeziębienia bądź alergii, po zabiegach chirurgicznych zatok i nosa, a także w celu przepłukania nosa po przebywaniu mocno zapylonych i zakurzonych pomieszczeniach. ZOBACZ TEŻ: Astma oskrzelowa – przyczyny choroby, objawy i jej leczenie Co daje płukanie zatok? Irygacja zatok pozwala usunąć zalegającą wydzielinę obecną przy nieżytach nosa i stanach zapalnych zatok, wszelkie alergeny oraz inne zabrudzenia, które dostają się do nosa. Dodatkowo roztwór do płukania zatok może działać przeciwobrzękowo, łagodząca, a także nawilżająco na śluzówkę nosa, co może pomóc np. na suchość nosa występującą w okresie grzewczym oraz będącą wynikiem częstego przebywania w pomieszczeniach klimatyzowanych. Niekiedy irygację przeprowadza się z wykorzystaniem gotowych leków np. antybiotyków. Czym płukać zatoki? W aptekach dostępne są gotowe zestawy do płukania zatok, a w ich skład wchodzą saszetki z proszkiem do przygotowania roztworu oraz irygator (np. Respimer Netiflow, Zatoxin Rinse, Irigasin, Fixsin, Gargarin Zatoki, HydroNasin Ksylitol, ZatoClear Med Irygacja). Podstawowym składnikiem tych produktów jest czysty chlorek sodu (NaCl), który może być wzbogacony o chlorek potasu, wapnia i magnezu, dwuwęglan sodu (sodę oczyszczoną), ksylitol. Przygotowuje się z nich roztwór izotoniczny bądź hipertoniczny. Roztwór izotoniczny (o niższym stężeniu NaCl) stosuje się w celu oczyszczenia jamy nosowej i zatok z alergenów, pyłu i innych zanieczyszczeń, zaś roztwór hipertoniczny (o wyższym stężeniu NaCl) skutecznie zmniejsza obrzęk śluzówki i udrażnia nos. Jeżeli nie potrafisz znaleźć potrzebnego leku, skorzystaj z wygodnej i intuicyjnej wyszukiwarki Nie tylko wskaże Ci apteki, w których dany preparat jest dostępny, ale również umożliwi jego rezerwację. Zatoki można też płukać dostępną w aptekach solą fizjologiczną (KIN Sól fizjologiczna, Sól fizjologiczna RinoFlux), roztworem soli kuchennej lub rozcieńczoną wodą utlenioną, wykorzystując do tego celu dzbanek do płukania nosa (Rhino Horn). Równocześnie warto stosować preparaty doustne rozrzedzające wydzielinę zalegającą w zatokach (np. Sinupret, Sinulan forte, Sinavet). ZOBACZ TEŻ: Woda utleniona do płukania gardła? Nietypowe zastosowania wody utlenionej Jak poprawnie płukać zatoki? Niektórym płukanie zatok wydaje się zabiegiem wyjątkowo nieprzyjemnym i wręcz bolesnym, jednak poprawnie przeprowadzona irygacja nie boli i szybko udrażnia nos. Roztwór do irygacji powinien mieć temperaturę zbliżoną do temperatury ciała. Przed płukaniem trzeba dokładnie wydmuchać nos, aby płyn do irygacji mógł swobodnie przepływać. Pamiętajmy też, że po irygacji zatok nie należy przyjmować pozycji leżącej przez minimum godzinę, dlatego niewskazane jest wykonywanie tego zabiegu przed snem. Zabieg najlepiej wykonywać nad umywalką lub wanną, z głową pochyloną do przodu. Butelkę (lub dzbanek) należy wypełnić roztworem do płukania zatok, a następnie przyłożyć końcówkę do jednego z otworów nosowych. Butelkę należy lekko ścisnąć, aby roztwór dostał się do nosa i wydostał drugim nozdrzem. W przypadku dzbanka do płukania woda będzie swobodnie przepływać z jednego nozdrza do drugiego. W czasie zabiegu trzeba oddychać przez usta. Jeżeli płyn dostanie się do gardła, nie połykamy go, lecz odkrztuszamy i wypluwamy. Płukanie wykonuje się na obu otworach nosowych. Po zakończonym płukaniu wydmuchujemy nos, resztki płynu do płukania wylewamy, a sprzęt do irygacji myjemy pod bieżącą wodą. ZOBACZ TEŻ: Suchy kaszel – przyczyny i metody leczenia Przeciwwskazania do płukania zatok Płukanie zatok to łagodna i bezpieczna metoda oczyszczania nosa i zatok, jednak istnieją nieliczne przeciwwskazania do stosowania tego zabiegu. Irygacja zatok jest niewskazana u osób cierpiących na częste krwawienia z nosa, zapalenie ucha oraz z uszkodzoną śluzówką nosa. Zabiegu nie powinny wykonywać osoby świeżo po operacji zatok lub jamy nosowej – należy kierować się zaleceniami lekarskimi. Również całkowita blokada nosa jest przeciwwskazaniem do zabiegu, ponieważ uniemożliwia poprawny odpływ roztworu z nosa. ZOBACZ TEŻ: Jak rozpoznać zapalenie płuc? Wszystkie treści zamieszczone w Serwisie, w tym artykuły dotyczące tematyki medycznej, mają wyłącznie charakter informacyjny. Dokładamy starań, aby zawarte informacje były rzetelne, prawdziwe i kompletne, jednakże nie ponosimy odpowiedzialności za rezultaty działań podjętych w oparciu o nie, w szczególności informacje te w żadnym wypadku nie mogą zastąpić wizyty u lekarza. Płukanie zatok – jak i kiedy można zastosować płukanie zatok? Zapalenie zatok może wywołać infekcja górnych dróg oddechowych, ale i alergia. Jednak bez względu na czynnik, który aktywował chorobę, specjaliści zgodnie podkreślają, że płukanie zatok to jeden z najskuteczniejszych i najbezpieczniejszych sposobów na łagodzenie objawów zapalenia zatok. Domową irygację możemy wykonać już przy pierwszych, nawet niezbyt nasilonych objawach, takich jak: katar zatokowy (męczący, przewlekły, w zależności od tego co wywołało zapalenie będzie gęsty, żółty lub wodnisty), uczucie niedrożności i wrażenie, że nos jest zapchany, kaszel od zatok (jest duszący, trudno nad nim zapanować, szczególnie dokuczliwy jest wieczorem i w nocy), drapanie w gardle wywołane spływaniem wydzieliny z zatok, upośledzenie węchu, zaburzenie czucia nawet najbardziej wyraźnych zapachów, ból głowy. Płukanie zatok to zabieg, który nie tylko oczyszcza zatoki z gęstej wydzieliny, ale przede wszystkim leczy. Irygacja doskonale sprawdza się w przypadku ostrego lub przewlekłego zapalenia zatok, nieżytu nosa, który towarzyszy anginie lub infekcji. Płukanie polecane jest osobom po operacji endoskopowej nosa (np. po usunięciu polipów), bardzo długim stosowaniu leków donosowych (aby odbudować śluzówkę). Sprawdza się także u tych pacjentów, u których suche klimatyzowane powietrze sprzyja rozwojowi stanów zapalnych w obrębie zatok. Zobacz wideo Zapalenie zatok: problem co drugiego Polaka. Można to skutecznie leczyć? Do płukania zatok najczęściej używa się izotonicznego (0,9 proc.) lub hipertonicznego (3 proc.) roztworu chlorku sodu. Zabieg można przeprowadzić z pomocą specjalnego irygatora (można je kupić np. w aptece bez recepty) lub gumowej gruszki. Od czego zacząć? W pierwszej kolejności należ pochylić głowę tak, aby nos znajdował się tuż nad zlewem i delikatnie przekręcić głowę w lewą lub w prawą stronę, w zależności od tego, od której strony chcemy zacząć oczyszczanie zatok. Następnie do dziurki, która znajduje się na górze, wkładamy końcówkę irygatora lub gruszkę na głębokość maksymalnie 1–2 cm i wprowadzamy płyn (należy pamiętać, aby nie zmieniać ułożenia głowy). Roztwór powinien przepłynąć przez drogi nosowe oraz zatoki nosowe i wypłynąć drugą dziurką. W sytuacji gdy płyn przedostał się do jamy ustnej nie wolno go połykać. Jeśli czujemy, że w nosie dalej znajduje się płyn trzeba go wydmuchać. Kiedy skończymy, czynność trzeba powtórzyć na drugą dziurkę. Po zakończeniu płukania zatok należy bardzo dokładanie oczyścić sprzęt do irygacji. Do płukania zatok poza chlorkiem sodu (czyli solą morską), która oczyszcza zatoki i jamy nosowe z bakterii, wirusów, alergenów (pyłków, kurzu) oraz zalegającej wydzieliny, niektórzy sięgają po wodę utlenioną. Jednak specjaliści odradzają takie płukanie. Woda utleniona, choć niszczy bakterie w zatokach, to może podrażnić śluzówkę. Aby płukanie dało długotrwały efekt zabieg trzeba powtarzać i wykonywać raz dziennie przez trzy tygodnie. Pomocne w oczyszczaniu zatok są także klasyczne inhalacje. Do wody warto dodać olejek eteryczny lub torebkę ziołowej herbaty (rumianek, miętę, skrzyp polny lub tymianek). Mimo że samodzielne płukanie zatok jest zupełnie bezpieczne, to w niektórych przypadkach zdarza się, że zabieg wywołuje nieprzyjemne dolegliwości. Do tych, które pojawiają się najczęściej należą: pieczenie i szczypanie w nosie, podrażnienie, ból o niewielkim nasileniu, dyskomfort i wrażenie rozpierania, które na szczęście szybko ustępuje, uczucie pełności w uszach. Jeśli podczas płukania zatok z nosa zaczyna lecieć krew najpewniej nieprawidłowo posługujemy się irygatorem. Niewłaściwe użycie spowodowało uszkodzenie śluzówki, a konsekwencji krwawienie. O płukaniu zatok muszą zapomnieć osoby, które: są uczulone lub nadwrażliwe na chlorek sodu, mają uraz twarzoczaszki, mają całkowicie zablokowany nos, przeszły operację w obrębie ucha lub nosa, mają zapalenie ucha środkowego. Zatok nie można płukać tuż przed pójściem spać. To również może cię zainteresować:

Problem z interpretacją dźwięków po płukaniu ucha – odpowiada Lek. Konstanty Dąbski Szum w uchu po płukaniu z woskowiny – odpowiada Dr n. med. Krzysztof Jach Zatkane ucho po skoku – odpowiada Lek. Konstanty Dąbski

fot. Adobe Stock, RFBSIP Spis treści: Przyczyny zatkanego ucha Jak odetkać ucho zatkane woskowiną? Jak odetkać ucho zatkane wodą? Jak odetkać ucho przy katarze? Jak odetkać ucho zatkane w samolocie? Zatkane ucho u dziecka - jak odetkać? Przyczyny zatkanego ucha Zatkane ucho jest częstą dolegliwością, z którą wiele osób odwiedza laryngologa. Główną przyczyną zatkanego ucha jest zaleganie w przewodzie słuchowym woskowiny, czyli lepkiej substancji (żółtej, pomarańczowej lub brązowej), która ma za zadanie nawilżać, oczyszczać i chronić ucho przed patogenami i zanieczyszczeniami. Wosk uszny może nadmiernie gromadzić się w kanale słuchowym i kształtować w czop woskowy, blokujący przewód słuchowy i upośledzający zdolność słyszenia. Niektóre osoby mają skłonność do wytwarzania większej ilości woskowiny. Czasami taki korek powoduje ból ucha, zawroty głowy i może pogarszać codzienne funkcjonowanie. Inne przyczyny zatkanego ucha to: zalewnie ucha wodą, np. na basenie lub w kąpieli, infekcje nosa i zatok, infekcje ucha, alergia, zmiana ciśnień, np. w górach lub podczas lotu samolotem, nowotwór. Jak odetkać ucho zatkane woskowiną? Aby odetkać ucho zablokowane przez korek woskowiny, najlepiej zastosować oleistą substancję, np. olejek dla niemowląt, inny olej, który mamy w kuchni, albo parafinę (parafina do ucha). W celu oczyszczenia ucha z woskowiny olejek należy wcześniej nieco podgrzać (uwaga: nie może być zbyt gorący), a następnie wpuścić 1-2 krople do przewodu słuchowego. Głowę trzeba przechylić w bok na przeciwną stronę, aby olejek spłynął niżej. Zabieg trzeba powtarzać kilka razy dziennie przez kilka dni - wtedy olejek rozrzedzi i rozpuści woskowinę. Dzięki temu ucho powinno się odblokować. Do rozpuszczania woskowiny w uchu można zastosować płukanie wodą utlenioną. Sprawdź, jak to robić poprawnie: woda utleniona do ucha. Aby zapobiec podobnym problemom w przyszłości, pamiętaj o właściwym czyszczeniu ucha. Woskowiny nie powinno się czyścić patyczkami do uszu. Patyczkiem możesz oczyszczać ucho z zewnątrz. Do środka lepiej stosuj krople lub aerozole do higieny ucha dostępne w aptekach. Jak odetkać ucho zatkane wodą? Po korzystaniu z basenu lub kąpieli często dochodzi do zatkania ucha wodą. Wtedy mamy dość charakterystyczne objawy: słyszymy przytłumione dźwięki, dziwne przelewanie lub klikanie w uchu oraz szumy. Nie zwlekaj z działaniem, bo zaleganie wody w uchu może prowadzić do infekcji. Aby odblokować ucho zatkane wodą, masz do wyboru klika metod: poruszaj płatkiem ucha - pociągnij go delikatnie w różne strony, przechylając głowę do ramienia, potrząśnij głową lub podskocz kilka razy z pochyloną na bok głową, stwórz próżnię - przechyl głowę w bok i przyłóż do ucha dłoń tak, aby dokładnie przylegała co ciała; poruszaj ręką na zasadzie zasysania, aby wytworzyć próżnię; pochyl głowę do przodu; woda powinna wypłynąć, połóż się na boku i odczekaj kilka minut - woda może wypłynąć sama, otwieraj usta i poruszaj żuchwą na różne strony, albo żuj gumę, wykonaj manewr Valsalvy - zatkaj nos i staraj się delikatnie wydmuchiwać powietrze nosem, wpuść do ucha kilka kropli oliwy lub oliwki dla niemowląt, zastosuj środki cerumenolityczne dostępne w aptece przeznaczone do rozpuszczania woskowiny. Jak odetkać ucho przy katarze? Problemy z uszami mogą mieć swoje źródło w chorobie nosa i zatok. Obrzęk tkanek i nagromadzenie wydzieliny spowodowane infekcją niekiedy objawiają się zatkanym uchem. Aby odetkać ucho przy katarze, należy udrażniać nos i zatoki. W tym celu zastosuj: inhalacje parowe: z samej gorącej wody albo wody z dodatkiem ziół (np. szałwia, rumianek) lub olejków eterycznych, ciepłą kąpiel z dodatkiem ziół lub olejków eterycznych, płukanie nosa i zatok za pomocą zestawów do irygacji z apteki (czytaj: płukanie zatok), spraye do nosa na bazie soli fizjologicznej lub wody morskiej, leki obkurczające śluzówkę nosa, nawilżanie powietrza i picie dużej ilości płynów. Jeśli ucho pobolewa, można wpuszczać do niego krople przeciwzapalne do ucha. Gdy dolegliwości są nasilone (ból ucha jest silny, dochodzi złe samopoczucie, podwyższona temperatura), należy zgłosić się do lekarza. Jak odetkać ucho zatkane w samolocie? Przyczyną zatykania się uszu podczas podróży samolotem lub zmiany wysokości jest obciążenie błony bębenkowej niezrównoważeniem ciśnień pomiędzy otoczeniem (rosnącym ciśnieniem) a uchem środkowym. Aby odetkać uszy zatkane w samolocie: przełykaj ślinę, poruszaj żuchwą, ziewaj, żuj gumę lub ssij cukierka, zatkaj nos i próbuj delikatnie wydmuchać powietrze nosem (manewr Valsalvy), wydmuchaj nos w chusteczkę, zażyj wcześniej leki obkurczające śluzówkę nosa, jeśli jesteś przeziębiony, lub jeśli masz alergię - leki przeciwhistaminowe, włóż do uszu zatyczki przeznaczone do lotów samolotem. Zatkane ucho u dziecka - jak odetkać? U dzieci do zatkania uszu najczęściej dochodzi w wyniku zablokowania przewodu słuchowego przez woskowinę, rzadko przyczyną jest infekcja ucha. Aby oczyścić ucho dziecka: wpuść do ucha kilka kropli preparatu przeznaczonego do pielęgnacji uszu, który rozmiękczy woskowinę (dziecko powinno mieć pochyloną głowę w stronę przeciwnego niż zatkane ucho ramienia), poruszaj delikatnie małżowiną, gdy woskowina zacznie wypływać, usuwaj ją ciepłą wodą (tylko to co wydostaje się na zewnątrz), nie wkładaj żadnych przedmiotów, w tym patyczków do ucha, w głąb kanału słuchowego, do odetkania ucha może dojść dopiero po kilku dniach, dlatego czynność trzeba regularnie powtarzać kilka razy dziennie każdego dnia. Jeśli domowe sposoby odblokowania ucha okażą się nieskuteczne, udaj się do laryngologa. Lekarz za pomocą strzykawki lub systemu płuczącego, wpuści pod ciśnieniem płyn do przewodu słuchowego. Jest to bardzo skuteczny zabieg. Część woskowiny lekarz może usunąć specjalnym narzędziem (haczykiem lub kleszczykami). Czytaj także:Przewiane ucho - objawy i leczenie przewiania uchaDomowe sposoby na ból ucha - znane i mniej znaneCzosnek do ucha – czy pomaga na ból i zapalenie ucha?Zapalenie ucha środkowego - przyczyny, objawy, leczenie Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
  1. Фаሿеռօχаψኄ ճօጭ
  2. ዩֆубрωпο θфутէд ዠиጭуչርኦፃն
    1. Но гиዤаρ оդըкоσу
    2. Юπ зиծускፅфθ ቩλуያож туውιգըցխ
    3. Πе емашθκ
  3. Есрօдθգ οֆυκኽձυйօ ωπωсиму
Kiedy woda pozostaje w uchu (np. po pływaniu), może stworzyć wilgotne środowisko, które sprzyja rozwojowi bakterii. Łagodne objawy ucha pływaka mogą się pogorszyć, jeżeli infekcja nie
Irygacja pochwy polega na płukaniu pochwy wodą lub roztworem substancji o działaniu odkażającym za pomocą specjalnego irygatora. Zazwyczaj kobiety wykonują irygację w celu odświeżenia, pozbycia się nieprzyjemnego zapachu, oczyszczenia pochwy z zalegającej krwi menstruacyjnej czy po stosunku seksualnym, jednak większość lekarzy nie zaleca stosowania irygacji bez wyraźnych wskazań. Czy irygacja to dobry sposób na utrzymanie higieny? Prawidłowa flora bakteryjna pochwy zawiera liczne pałeczki kwasu mlekowego z rodzaju Lactobacillus, które tworzą kwaśne środowisko i utrzymują równowagę bakteryjną, nie dopuszczając do namnażania się bakterii patogennych oraz grzybów. Irygacje mogą naruszać naturalną florę bakteryjną i zmieniać kwaśne środowisko w pochwie, sprzyjając nawracającym infekcjom dróg rodnych. Właściwe pH miejsc intymnych stanowi linię obrony przed bakteriami i grzybami wywołującymi infekcje. Zmiana pH przyczynia się zasiedlania pochwy przez niepożądane bakterie i grzyby. W razie istniejącego już zakażenia irygacja zwiększa ryzyko przeniesienia drobnoustrojów “wyżej”, czyli w kierunku macicy, jajowodów i jajników. Zbyt częste wykonywanie irygacji pochwy może zwiększać ryzyko: bakteryjnych zapaleń pochwy, zakażeń drożdżakami, przeniesienia infekcji na pozostałe narządy rodne (drogą wstępującą, pod wpływem ciśnienia, jakie towarzyszy płukaniu pochwy), powikłań ciążowych (przedwczesny poród, ciąża pozamaciczna), niepłodności (jako konsekwencja stanów zapalnych narządów rodnych). Pochwa w naturalny sposób oczyszcza się sama za pomocą śluzu, który działa jak naturalny środek usuwający krew, nasienie i wydzieliny. Do codziennej higieny wystarczy mycie narządów intymnych wodą z łagodnym środkiem myjącym. Trzeba pamiętać, że pochwa wydziela swój specyficzny zapach, nawet jeśli jest zdrowa i czysta i nie powinno się na siłę z tym walczyć. Pojawienie się nietypowej wydzieliny, nieprzyjemnego zapachu, świądu i dyskomfortu może świadczyć o trwającej infekcji i powinno być wskazaniem do konsultacji lekarskiej. Przed wizytą nie należy wykonywać irygacji, aby nie utrudniać diagnostyki i zlecenia właściwej terapii. Irygacja pochwy po stosunku Niektóre kobiety wierzą, że wykonywanie irygacji pochwy po stosunku seksualnym zapobiega zajściu w ciążę oraz zmniejsza ryzyko zakażenia chorobami wenerycznymi. Takie myślenie jest błędem – irygacja nie zapobiega zachorowaniu na choroby przenoszone drogą płciową i zajściu w ciążę, co za tym idzie – nie powinna być stosowana jako metoda antykoncepcji. Jakie są wskazania do irygacji pochwy? Irygacja może być wskazana np. przed lub po zabiegach ginekologicznych i operacjach na narządach rodnych. Niektórzy lekarze zalecają stosowanie irygacji kobietom zmagającym się z drożdżycą, w celu pozbycia się kolonii grzybów. Jak prawidłowo wykonać irygację pochwy? Jeżeli lekarz zleci wykonanie irygacji, można wykonać ją w wannie, pod prysznicem, siedząc na bidecie lub sedesie. Do tego celu należy wykorzystać przeznaczony do tego preparat kupiony w aptece. Nie powinno się stosować roztworów ziół, płynów do higieny intymnej, mydeł i innych domowych specyfików. Przed wykonaniem irygacji należy się podmyć, po czym wprowadzić końcówkę irygatora ostrożnie do pochwy i opróżnić zbiornik z płynem przez ściśnięcie go. Usunąć końcówkę i osuszyć miejsca intymne. Końcówkę irygatora umyć i osuszyć lub wyrzucić (jeśli jest to opakowanie jednorazowe). Przeczytaj również:Jak zapobiegać infekcjom intymnym latem?Jak dbać o higienę miejsc intymnym podczas miesiączki?
Płyn w uchu jest zwykle związany ze stanem zapalnym. Powstający płyn jest rzadki, śluzowaty lub nawet krwawy. Wirusy lub bakterie to najczęstsze przyczyny. Jednak woda może również pozostać w uchu po kąpieli, która jednak zwykle spływa automatycznie. Katar rurowy. Płyn może tworzyć się w uchu w związku z katarem przez rurkę.
Usuwanie czopa woskowinowego jest najczęstszą procedurą laryngologiczną wykonywaną w POZ oraz w gabinetach laryngologicznych. Aby doszło do upośledzenia słuchu, woskowina musi wypełnić co najmniej 80% kanału słuchowego. Czyszczenie uszu Uszy mają zdolność samooczyszczania i w zasadzie nie wymagają żadnych zabiegów higienicznych. Jeśli są zdrowe, całkowicie poprawnym postępowaniem jest ograniczenie się do higieny małżowin usznych. Używamy do tego wody z mydłem, ewentualnie patyczków, ale jedynie celem oczyszczenia zagłębień w obrębie małżowiny usznej. Nie można ich wkładać do przewodu słuchowego! Woskowina w uchu Woskowina powstaje w przewodzie słuchowym. Jest substancją tłuszczową, która pokrywając jego powierzchnię, ochrania skórę przewodu słuchowego oraz tworzy barierę dla drobnoustrojów. W pewnym stopniu zapobiega także, zmniejszając światło kanału, przedostaniu się do niego ciał obcych. Woskowina odgrywa zasadniczą rolę w procesie samooczyszczania się uszu. Razem z martwymi komórkami skóry, włosami i innymi zanieczyszczeniami przemieszcza się wzdłuż przewodu słuchowego na zewnątrz. Bez obaw samodzielnie można usuwać tylko tę woskowinę, która przedostała się w obręb małżowiny usznej. Woskowina może mieć kolor od jasnego do ciemnobrązowego. U dzieci jest zwykle miększa i jaśniejsza niż u dorosłych. Typ woskowiny zależy w pewnym stopniu od czynników genetycznych – część osób ma tendencję do woskowiny suchej, która jest jaśniejsza i krucha, natomiast część osób do bardziej mokrej woskowiny, która jest ciemniejsza i lepka. Woskowina w uchu – bez względu na jej ilość – nie wpływa na wynik pomiaru temperatury ciała w uchu. Mechanizm samooczyszczania się uszu może zostać zaburzony przez nadmierną produkcję woskowiny lub jej utrudnione samoczynne usuwanie. Obserwuje się to zwłaszcza u osób w starszym wieku, u których nawet 1 na 3 osoby może mieć korki woskowinowe w uszach. Wydostawanie się woskowiny utrudniają urządzenia wkładane do uszu na dłuższy czas, przede wszystkim aparaty słuchowe, ale też słuchawki. Bardzo ważne jest zdejmowanie aparatów słuchowych na noc oraz odpowiednie ich czyszczenie, zgodne z instrukcją. Samooczyszczanie się uszu ograniczają choroby (np. zapalenie przewodu słuchowego) oraz wady anatomiczne zarówno kanału słuchowego, jak i seniorami zwiększone ryzyko wystąpienia czopów woskowinowych dotyczy osób niepełnosprawnych intelektualnie i dzieci. Przypuszcza się, że w przypadku dzieci ma to związek z budową przewodu słuchowego, który jest u nich wąski, co może prowadzić do kumulowania się woskowiny. Opiekunowie osób niepełnosprawnych intelektualnie, jak też zajmujący się tymi osobami lekarze powinni zwracać uwagę na stan ich uszu, ponieważ nawet u 1/3 może występować czop woskowinowy, a jest to grupa pacjentów, którzy prawdopodobnie nie zakomunikują tego, że gorzej słyszą. Podobnie małe dzieci – nie powiedzą, że pogorszył się im słuch. Obserwujemy predyspozycje rodzinne do nadprodukcji woskowiny. Najczęściej mają one charakter społeczny, a nie genetyczny. Jeśli rodzice popełniają błędy w higienie swoich uszu, to z dużym prawdopodobieństwem należy przyjąć, że będą je popełniać, dbając o uszy swoich dzieci. Przekażą też dzieciom złe wzorce. Czop woskowinowy (korki woskowinowe) Najczęstszym objawem utworzenia się czopu woskowinowego jest pogorszenie słuchu. Do innych należą: uczucie rozpierania w uchu, uczucie zatkanego ucha, szumy uszne, kaszel (jako wynik drażnienia nerwu błędnego, który częściowo unerwia także ucho zewnętrzne). Pogorszenie słuchu może mieć charakter nagły, wystąpić z dnia na dzień. Może się tak stać np. wtedy, gdy czop woskowinowy napęcznieje pod wpływem wody. Ból ucha nie jest objawem czopu woskowinowego, sugeruje raczej zapalenie ucha, ale też go nie wyklucza – zapalenie ucha i czop woskowinowy mogą wystąpić jednocześnie. Sposoby usuwania czopa woskowinowego: aplikacja preparatów do czyszczenia uszu (można stosować samodzielnie), irygacje (nie zaleca się samodzielnego stosowania), metody mechaniczne (przeprowadzane wyłącznie przez lekarzy z użyciem haczyków, ssaków). Usuwanie czopa woskowinowego nie powinno powodować dolegliwości bólowych. Patyczki do uszu Wkładanie patyczków higienicznych do otworu słuchowego jest najpowszechniejszym błędem popełnianym podczas higieny uszu. Popełniają go zwłaszcza osoby, które uważają, że mają za dużo woskowiny. Bywa, że to przekonanie wynika z błędnej interpretacji stwierdzenia lekarza, który podczas badania mówi: „ma Pan/Pani dużo woskowiny”, co pacjent rozumie jako uwagę dotyczącą braku higieny, zaniedbania. Woskowina jest naturalną substancją wytwarzaną przez gruczoły skórne przewodu słuchowego i spełnia określoną funkcję. Nie należy się jej pozbywać. Aby doszło do upośledzenia słuchu, woskowina musi wypełnić co najmniej 80% kanału słuchowego. Wkładanie ciał obcych (patyczków higienicznych, wsuwek) do otworu słuchowego i manipulowanie nimi w kanale słuchowym grozi tym, że woskowina wepchnięta zostanie w dalsze części kanału słuchowego. Może to zaburzyć naturalny proces samooczyszczania kanału i doprowadzić do powstania czopu woskowinowego, wiąże się też z ryzykiem takich powikłań jak perforacja błony bębenkowej, uszkodzenie kosteczek słuchowych, trwała utrata słuchu. Ciało obce może uszkodzić skórę kanału słuchowego, czego konsekwencją może być zapalenie przewodu słuchowego zewnętrznego. Należy pamiętać, że przed wkładaniem ciała obcego zbyt głęboko do ucha ostrzega ból, ale nie wtedy, gdy dotyczy to osoby trzeciej, np. ucha dziecka. Jedyną osobą, do której należy się zwracać z prośbą o pomoc w czyszczeniu uszu związaną z ingerencją w kanał słuchowy powinien być laryngolog. Lekarz robi to pod kontrolą wzroku, czasami także mikroskopu usznego, używając specjalnie do tego przeznaczonych narzędzi. Jeśli woskowina jest zbyt twarda, by ją usunąć, pacjent dostaje zalecenie stosowania przez kilka dni preparatu do czyszczenia uszu, który rozmiękczy czop i ułatwi jego ewakuację. Usuwanie czopa woskowinowego jest najczęstszą procedurą laryngologiczną wykonywaną w POZ oraz w gabinetach laryngologicznych. Preparaty do czyszczenia uszu Preparaty do czyszczenia uszu mają postać kropli lub sprayu, różnią się składem (wodne, olejowe, niewodne/nieolejowe), ale wykazują zbliżoną skuteczność. Nie należy ich rutynowo stosować w profilaktyce bez wyraźnego zalecenia lekarza. Preparaty te nie służą do codziennej higieny uszu. Woda utleniona do ucha Zakrapianie ucha z czopem woskowinowym wodą utlenioną ma podobną skuteczność, jak stosowanie innych preparatów do czyszczenia uszu. Zawsze zaleca się stosowanie zarejestrowanych preparatów o jasnych wskazaniach. Płukanie ucha Płukanie uszu wiąże się z ryzykiem podrażnienia przewodu słuchowego, uszkodzenia błony bębenkowej, zawrotów głowy, uszkodzenia słuchu. Przeciwwskazaniem do płukania uszu jest perforacja błony bębenkowej, operacja ucha, radioterapia tej części głowy. Płukanie uszu powinien przeprowadzić lekarz. Korzystając z dostępnych w aptekach końcówek do samodzielnej irygacji, należy pamiętać, by strumień wody nie uderzał w błonę bębenkową, ponieważ grozi to jej uszkodzeniem. Urządzenie do oczyszczania uszu Na rynku dostępne są „odkurzacze” do odsysania czopów woskowinowych. Nie są zalecane, podobnie jak samodzielne płukanie uszu. Samodzielne oczyszczanie uszu przez odsysanie czy płukanie powinno się odbywać po przeszkoleniu przez lekarza. Świecowanie uszu Osobie leżącej na boku wkłada się do ucha świeczkę o odpowiednio ukształtowanej końcówce i podpala knot. Wzrost temperatury tworzy podciśnienie, które ma wyciągnąć czop. Jest to metoda nie tylko nieskuteczna, ale też obarczona ryzykiem poparzenia oraz pogorszenia stanu – topiący się wosk ubija czop woskowinowy.
Jerzy Bajko. Silny szum i nacisk w lewym uchu – odpowiada Dr n. med. Piotr Sawicki. Stukanie w uchu, tykanie błony bębenkowej – odpowiada Lek. Dawid Matyniak. Vitox spray przy zatkanym uchu – odpowiada Lek. Konstanty Dąbski. Słyszenie syku w prawym uchu – odpowiada Dr n. med. Krzysztof Jach.
Irygacja pochwy jest regularnie wykonywana przez kobiety, które chcą zachować większą higienę intymną. Niestety, nie zawsze jest ona wskazana i bezpieczna dla zdrowia, ponieważ w znacznym stopniu narusza fizjologiczną florę bakteryjną narządów rodnych. Dlatego należy ją wykonywać jedynie na zlecenie lekarza. Co to jest irygacja pochwy?Czy irygacja pochwy jest bezpieczna?Jaki płyn do irygacji pochwy wybrać?Jak poprawnie wykonać irygację pochwy? Nasze teksty zawsze konsultujemy z najlepszymi specjalistami Irygacja to termin, który w medycynie oznacza przepłukiwanie jam ciała, w tym głównie jelit, zatok lub pochwy, za pomocą wody lub roztworu zawierającego lek. Do tego celu w przypadku narządów rodnych używa się specjalnego irygatora dopochwowego, który ma długą końcówkę. Wiele kobiet wykonuje ją samodzielnie w domu, bez wcześniejszej konsultacji z lekarzem. Chcą w ten sposób zadbać o higienę intymną po stosunku lub menstruacji, aby czuć się świeżo i uniknąć zakażenia. Częściej jednak irygacja pochwy może prowadzić do powikłań groźnych dla zdrowia, dlatego należy zachować ostrożność. W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Odporność Estabiom Junior, Suplement diety, 20 kapsułek 28,39 zł Odporność, Good Aging Naturell Selen Organiczny 200 µg, 365 tabletek 73,00 zł Odporność Bloxin Żel do jamy ustnej w sprayu, 20 ml 25,99 zł Odporność Naturell Immuno Hot, 10 saszetek 14,29 zł Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw z Twoim mikrobiomem, 30 saszetek 139,00 zł Irygacja pochwy to zabieg, który polega na wtłoczeniu do wnętrza pochwy strumienia wody lub roztworu leku pod ciśnieniem, w celu jej dokładnego wypłukania. Do wykonania czynności wykorzystuje się irygator dopochwowy. Można go kupić w aptece bez recepty. Ma zbiorniczek na płyn o objętości 500 ml oraz długą końcówkę, którą umieszcza się w pochwie. Kobiety wykonują irygację pochwy w celu przeczyszczenia jej po krwawieniu miesięcznym, w trakcie infekcji intymnych lub po stosunku płciowym, w celu uniknięcia chorób przenoszonych drogą płciową lub zlikwidowania nieprzyjemnego zapachu. Lekarze ginekolodzy odradzają jednak częste i samodzielne stosowanie płukanek, ponieważ mogą one poważnie zaszkodzić zdrowiu oraz przyczynić się do szerzenia zakażeń na pozostałe narządy płciowe – szyjkę macicy, jajowody i jajniki. Warto także pamiętać, że płukanie pochwy nie jest środkiem antykoncepcyjnym i w żadnym stopniu nie chroni przed zajściem w ciążę. Czy irygacja pochwy jest bezpieczna? Mimo że zaraz po wykonaniu przynosi znaczne uczucie natychmiastowej ulgi oraz świeżości, irygacja pochwy może być szkodliwa dla zdrowia kobiet. Częste przepłukiwanie jamy pochwy wypłukuje naturalną florę bakteryjną, która nie szkodzi, a zapewnia prawidłowe środowisko i ochrania narządy rodne przed namnażaniem się drobnoustrojów. Należą do niej przede wszystkim pałeczki kwasu mlekowego (Lactobacillus), utrzymujące niskie pH pochwy. Zachwianie tej równowagi powoduje zwiększone ryzyko powstania infekcji intymnej. Nieprawidłowo stosowana irygacja pochwy może powodować: bakteryjne zapalenia pochwy, przeniesienie infekcji na pozostałe narządy rodne (drogą wstępującą, pod wpływem ciśnienia, które towarzyszy płukaniu), większą podatność na zakażenia przenoszone drogą płciową, podrażnienia ścian pochwy, nawrotowe infekcje grzybicze, powikłania ciążowe, niepłodność (jako konsekwencja zapaleń w obrębie narządów rodnych). Trwają badania, które mają potwierdzić, czy rutynowe płukanie pochwy bez wcześniejszej konsultacji z lekarzem prowadzi do zwiększenia ryzyka raka szyjki macicy i raka jajnika. Nie oznacza to, że irygacji pochwy nie można stosować w ogóle, ponieważ istnieją przypadki, w których przynosi ona korzyści – przed zabiegiem chirurgicznym lub w leczeniu niektórych infekcji (przy odpowiednio dobranym leku). Jednak należy skonsultować to wcześniej z ginekologiem, a w celu zachowania higieny zdecydowanie lepiej i zdrowiej jest sięgnąć po wodę i delikatny środek myjący do higieny intymnej. Warto także pamiętać, że pochwa ma zdolności do samooczyszczania się. Jeżeli pojawią się niepokojące objawy: upławy, pieczenie, świąd, zaczerwienienie lub nieprzyjemny zapach, zawsze należy w pierwszej kolejności udać się do lekarza. Zobacz także Jaki płyn do irygacji pochwy wybrać? Do irygacji pochwy kobiety wykorzystują wodę, gotowe preparaty z apteki lub samodzielnie przygotowane mieszanki ziół. Przy wyborze należy zachować ostrożność, ponieważ większość z nich niszczy i wypłukuje naturalną florę bakteryjną. Wyjątek stanowi gotowy płyn do irygacji pochwy, który zawiera kwas octowy. Jego zaletą jest wybiórcze eliminowanie drobnoustrojów i oszczędzanie pałeczek kwasu mlekowego. Wszelkiego rodzaju domowe mieszanki, które zawierają: roztwór octu, czosnek, zioła, kefir itp., mogą poważnie szkodzić zdrowiu i nie należy ich używać. Jak poprawnie wykonać irygację pochwy? Irygację pochwy należy wykonać tylko na wyraźne zlecenie lekarza i stosować się do jego wskazówek. Płukanie wykonuje się w wannie lub pod prysznicem za pomocą przeznaczonego do tego celu irygatora dopochwowego. Roztwór powinno się przygotować w przegotowanej wodzie o temperaturze 40,5°C i pozostawić do ostygnięcia (aż osiągnie temperaturę ciała). Ważne jest, aby przed aplikacją dokładnie się podmyć. Następnie wprowadza się końcówkę irygatora do pochwy na odpowiednią głębokość i naciska zbiornik z płynem. Konieczne jest usunięcie go z pochwy, zanim dojdzie do rozprężenia. Po zakończonej czynności należy dokładnie osuszyć miejsca intymne. Narzędzie wystarczy opłukać pod bieżącą wodą i pozostawić do wyschnięcia. Nie wolno go myć w zmywarce ani dezynfekować. Najnowsze w naszym serwisie Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Angelika Janowicz Jestem absolwentką Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu na kierunku pielęgniarstwo, od 6 lat związaną z niezwykłym światem medycyny. Piszę, bo chcę podnosić świadomość społeczeństwa na temat tak ważnych kwestii jak zdrowie, zdrowy tryb życia czy profilaktyka. Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy
Ciepłe, wilgotne powietrze może być pomocne w rozluźnieniu śluzu. Tak więc wdychanie pary wodnej 2 do 4 razy dziennie może również oczyścić twoje drogi nosowe i pozbyć się śluzu. Jak to zrobić: Po prostu zagotuj miskę z wodą. Gdy przestanie bulgotać, pochyl się nad nią i wdychaj parę. Data aktualizacji: 27 czerwca 2022 Irygacja pochwy to zabieg higieniczny, który można wykonać po stosunku seksualnym, a także w przypadku infekcji intymnej. Czego należy użyć do płukania waginy? Jak wykonać irygację? Na co uważać? Irygacja pochwy Irygacja pochwy jest polegającym na płukaniu waginy wodą lub specjalnie do tego celu przeznaczonym płynem. Można ją wykonać: aby oczyścić pochwę i przywrócić je właściwe pH (odczyn-kwasowo zasadowy) po stosunku; żeby oczyścić pochwę ze szkodliwych patogenów, szczególnie w przypadku zakażenia drożdżakowego; w celu złagodzenia objawów infekcji intymnej, takich jak ból, pieczenie, szczypanie; żeby oczyścić pochwę z resztek krwi menstruacyjnej i pozbyć się nieprzyjemnego zapachu; przed zabiegiem chirurgicznym, jeżeli takie jest wskazanie lekarskie. Irygacja pochwy po stosunku Wiele kobiet odczuwa potrzebę dokładnego oczyszczenia miejsc intymnych z męskiego nasienia po zbliżeniu intymnym bez użycia prezerwatywy. Jednak nie kwestie estetyczno-higieniczne są w tym przypadku najistotniejsze. Irygacja pochwy po stosunku wykonywana jest przed wszystkim ze względu na różnicę między pH waginy oraz spermy. Naturalny odczyn pochwy jest silnie kwasowy (3,5 – 4,5), natomiast ejakulat jest zdecydowanie bardziej zasadowy (około 7-7,5). Należy pamiętać, że kwaśne pH pochwy spełnia określoną rolę – chroni przed rozwojem infekcji intymnych. Zaleganie nasienia może zaburzać równowagę i zwiększać prawdopodobieństwo wystąpienia stanu zapalnego. Z drugiej jednak strony warto pamiętać, aby irygacji nie wykonywać zbyt często – w czasie zabiegu wypłukiwana jest też naturalna mikroflora pochwy, w tym pałeczki kwasu mlekowego, odpowiedzialne za utrzymywanie pH na niskim poziomie. Irygacja pochwy a antykoncepcja Przeciwwskazaniem do wykonywania irygacji nie jest stosowanie wkładek domacicznych, jako metody antykoncepcji. Płyny służące do płukania pochwy nie zaburzają działania spirali. Należy jednak uważać, aby w czasie umieszczania irygatora w pochwie nie doszło do bezpośredniego kontaktu z wkładką, a mówiąc dokładniej – z wystającymi z niej niewielkimi nitkami. Dlatego urządzenia nie powinno się stosować zbyt głęboko. Uwaga: irygacje pochwy nie są metodą antykoncepcji. Fizyczne wypłukanie spermy z dróg rodnych nie chroni przed zajściem w ciążę. Potocznie formułowane opinie na temat rzekomej skuteczności irygacji w tej materii nie mają nic wspólnego z prawdą. Podobnie też płukanie pochwy nie chroni w żadnym stopniu przed zakażeniem wirusem HIV oraz chorobami wenerycznymi. Zestaw do irygacji pochwy Przez dziesięciolecia do płukania miejsc intymnych używano strzykawek, zabiegi próbowano też wykonywać za pomocą prysznica z silnym strumieniem wody. Tego typu domowe sposoby irygacji pochwy nie dają jednak pełnej kontroli na strumieniem wody, mogą też powodować fizyczne urazy: otarcia, skaleczenia, podrażnienia. Dlatego warto wyposażyć się w profesjonalny zestaw do irygacji pochwy. Irygator powinien mieć miękką, anatomiczną końcówkę. Urządzenia tego typu często mają postać gumowej gruszki o wydłużonym kształcie lub buteleczki z aplikatorem. Dostępne są też specjalne dysze przeznaczone do podłączenia do węża prysznicowego, utrzymujące odpowiednio dobrane, niskie ciśnienie wody. Co warto podkreślić, urządzenia te w większości przypadków można używać do irygacji pochwy, ale też odbytu (przed stosunkiem analnym). Płyn do irygacji pochwy Jaki stosować płyn do irygacji pochwy? W wielu przypadkach wystarczająca będzie zwykła woda. W aptekach dostępne są też gotowe preparaty przeznaczone do tego celu. Zawierają one takie substancje, jak: kwas octowy, który ma tę zaletę, iż działa wybiórczo. Jest szkodliwy dla wielu patogenów, ale nie pałeczek kwasu mlekowego. W ten sposób pomaga utrzymać kwaśne pH pochwy nawet po wykonaniu irygacji; chlorowodorek benzydaminy, czyli związek o działaniu znieczulającym, przydatny w czasie uciążliwych infekcji intymnych. Środki te dostępne są bez recepty, aczkolwiek przed ich zastosowaniem warto zasięgnąć konsultacji lekarskiej. Bezwzględnie należy też przestrzegać zaleceń dotyczących techniki aplikacji oraz częstotliwości wykonywania zabiegów. Jak zrobić irygację pochwy? Do irygacji pochwy należy się odpowiednio przygotować. W pierwszej kolejności należy dokładnie umyć ręce, a następnie rozpuścić w wodzie zakupiony w aptece preparat (alternatywą są jednorazowe irygatory wypełnione płynem). Zabieg wykonuje się w wannie, w pozycji stojącej, leżącej lub półleżącej, po starannym umyciu okolic intymnych. Końcówkę irygatora należy umieścić delikatnie w pochwie, na następnie – naciskając balon gruszki – wycisnąć do środka całą zawartość. Po aplikacji płynu irygator ostrożnie się wysuwa. Na koniec zalecany jest ciepły prysznic. Irygacja pochwy w ciąży Irygacja pochwy w ciąży nie jest wskazana. Podkreśla się, że w tym szczególnym okresie potencjalne ryzyko groźnych infekcji intymnych, będących następstwem ingerencji w naturalne środowisko pochwy, przewyższa ewentualne korzyści. Należy pamiętać, że w ciąży pH dróg rodnych zmienia się – jego silnie kwasowy odczyn łagodnieje pod wpływem zmian hormonalnych. Ewentualne dodatkowe wypłukanie pałeczek kwasu mlekowego, skutkujące dalszą zmianą pH w stronę zasadowego, w takiej sytuacji mogłoby powodować utratę naturalnej ochrony przed patogenami. W skrajnych przypadkach, niekonsultowana z lekarzem, niepoprawnie wykonana irygacja może doprowadzić do poronienia. Przeciwwskazaniem do irygacji jest też krwawienie menstruacyjne. Płukanie można wykonać po zakończeniu okresu, aby oczyścić drogi rodne. Czy ten artykuł był dla Ciebie pomocny? Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na temat zdrowia i zdrowego stylu życia, zapraszamy na nasz portal ponownie!
Ucho Pływaka to zapalenie ucha zewnętrznego. Zalegająca woda w uchu ułatwia rozwój bakterii chorobotwórczych. Woskowiny jest naturalną barierą ochronną przed działeniem wody. Wodę z Ucha najwygodniej usuwa się specjalistycznym sprayem do ucha, który róznież chroni kanał słuchowy przed zakażeniem. Dolphiner Spray.
Woda w uchu Częstym pytaniem zadawanym przez pacjentów jest: „Czy można moczyć uszy?” Odpowiedź brzmi „Tak”. Zdrowe uszy mogą, a nawet powinny być moczone, ponieważ najlepszym sposobem na utrzymanie higieny uszu jest ich regularne mycie ciepłą wodą z mydłem. Woda nie jest groźna dla zdrowych uszu, pod warunkiem, że po każdym moczeniu zostaną dokładnie osuszone. Zaleganie wody w przewodzie słuchowym zewnętrznym może stworzyć ryzyko rozwoju stanu zapalnego. Zaleganiu wody w uchu sprzyja wąska i kręta budowa przewodu słuchowego zewnętrznego, a także obecność przewężeń takich jak np. kostniaki. Ucho posiada mechanizmy zabezpieczające przed rozwojem stanów zapalnych. Należy do nich system „samooczyszczania się” czyli migracji komórek skóry na zewnątrz i ruch włosków, a także woskowina. Ta substancja wydzielana przez gruczoły woszczynowe i łojowe ma działanie antybakteryjne, przeciwgrzybicze, utrzymuje niskie pH, co również zapobiega rozwojowi zakażeń i chroni skórę przewodu przed maceracją przy zawilgoceniu. Jeszcze raz przypomnę, że dla zdrowych uszu woda nie stanowi zagrożenia i nawet u dzieci i niemowląt zalecamy mycie uszu podczas kąpieli. Woda w uchu Czy wszczyscy mogą bez wyjątku moczyć uszy? Nie. Są sytuacje i choroby, w których laryngolodzy zalecają ochronę uszu przed wodą. U części pacjentów unikanie kontaktu z wodą będzie zalecane okresowo, natomiast niektórzy muszą na stałę chronić uszy przed wodą. Najczęstszą sytuacją, w której pacjentom zaleca się zakaz moczenia uszu są stany zapalne, zarówno dotyczy to zapalenia ucha środkowego, szczególnie z wyciekiem ropnym, jak i zapalenia przewodu słuchowego zewnętrznego. W stanach zapalnych woda utrudnia leczenie, wypłukuje podawane do ucha leki. Zapalenie ucha środkowego może mieć charakter ostry, wtedy często dochodzi do wyciekania treści ropnej z jamy bębenkowej przez perforację błony bębenkowej lub przewlekły, gdzie wycieki są okresowe, a ubytek błony bębenkowej przetrwały. W jednym i drugim przypadku nie można moczyć uszu. Osoby, które mają nawracające zapalenia przewodu słuchowego zewnętrznego również powinny uważać na zamaczanie uszu, szczególnie w ciepłych porach roku. Ochrona uszu przed wodą jest też zalecana po operacjach otologicznych. Pacjentom z drenażem wentylacyjnym zaleca sie unikanie moczenia uszu do momentu ewakuacji drenów z błony bębenkowej. Kolejną sytuacją, w której zabezpieczamy ucho przed wodą są urazy: skaleczenia przewodu słuchowego zewnętrznego, uszkodzenia błony bębenkowej czy złamania piramidy kości skroniowej. Zobacz także: Badanie poligraficzne Badania słuchu Centralne testy słuchowe Chrapanie Leczenie chrapania Fiberoskopia Operacje zatok FESS Przycięcie migdałków podniebiennych Wycięcie migdałków Brodawczaki krtani Rak krtani Rak gardła Szumy uszne Wirusowe zapalenie gardła Odczulanie Płukanie zatok to zabieg z zasady bezpieczny. W niektórych przypadkach może występować uczucie pieczenia lub drażnienia w nosie, rzadziej ból zatok i nosa. Osoby ze skłonnościami do krwawienia z nosa mają większe ryzyko wystąpienia takiego zdarzenia po irygacji zatok przynosowych. Ważne, aby stosować jedynie sól fizjologiczną Każdy z nas choć raz w swoim życiu miał wodę w uchu. Zazwyczaj po przechyleniu głowy na bok woda wypływa i szybko zapominamy o tym, że w ogóle tam była. Jednak czasem bywa tak, że woda utrzymuje się w przewodzie słuchowym przez dłuższy czas. Stanowi to duże ryzyko infekcji. Z problemem stanu zapalnego ucha często mają do czynienia pływacy. Tak zwane „ucho pływaka”, czyli zapalenie ucha wewnętrznego powstaje na skutek długotrwałej ekspozycji ucha na wilgoć i wodę. fot. shutterstock Woda, która przez długi czas blokuje kanał słuchowy zwiększa ryzyko rozwinięcia się infekcji i stanu zapalnego, który może uszkodzić słuch. Szczególną uwagę należy zwrócić na dzieci, które są dużo bardziej podatne na infekcje ucha. Jak usunąć zalegającą w uchu wodę? #Próżnia Efekt próżni zazwyczaj pozwala na skuteczne uwolnienie wody z ucha. W tym celu należy przechylić głowę w stronę zatkanego ucha i przykryć go w miarę szczelnie dłonią. W uchu wytworzy się próżnia, która uwolni wodę. #Przechylanie głowy i opukiwanie Głowę należy przechylić w jedną stronę i opukiwać delikatnie przeciwległą stronę głowy i ucha. Po chwili woda powinna swobodnie wypłynąć z ucha. fot. shutterstock #Suszarka Jeśli inne metody nie działają możesz sprawić, ze woda po prostu wyparuje. W tym celu użyj suszarki. Włącz suszarkę na najmniejszą moc i przez kilka minut „susz” ucho. #Alkohol Dobrym sposobem jest również wprowadzenie do ucha 2-3 kropel alkoholu odkażającego z apteki. Krople należy wprowadzić do ucha i odczekać 5 minut. Po tym czasie energicznie przechyl głowę na bok, aby woda mogła wypłynąć. W taki sam sposób możesz wykorzystać również wodę utlenioną. #Spanie na jednym boku Spanie na boku również poskutkuje usunięciem wody z ucha. Po kilku godzina leżenia na odpowiedni boku woda opuści przewód słuchowy. fot. shutterstock
\n woda w uchu po irygacji
HAXmX.